We biked the bridge(s) & klotsende oksels

We biked the bridge(s)! Ditmaal geen waanzinnig enthousiaste chearleader-achtige verhuurders, maar hartelijke Nederlandse verhuurders die 15 jaar geleden naar Canada verhuisd zijn.

We zijn nog altijd goed op tijd wakker zonder wekker: 7 uur 's ochtends gaan onze ogen open. Ben benieuwd of dat de hele vakantie zo blijft, want dit maakt op tijd vertrekken en ergens zijn wel makkelijker 😉. 

Vanaf de camping is de fietsverhuur het niet super ver, maar we doen er wel relatief lang over: we moeten met onze 'mini-vrachtwagen' 8 km bergop over een gravelroad rijden. Dat is even spannend, maar we hebben een paar maanden geleden gemaild met de verhuurder, en kregen als antwoord terug dat de conditie van de weg goed is omdat ze hem dit voorjaar nog hebben onderhouden en de grootste gaten en washboards weer gevuld hebben. En schoolbussen rijden er ook over naar boven, dus zal het met onze camper ook wel lukken.

En inderdaad: we kunnen niet hard, en soms rammelt het behoorlijk hard, maar: alle kastjes blijven dicht en niks is kapot. Om 10.30 stappen we op onze fietsen om aan het tochtje van 11 km heen en 11 km terug over spoorbruggen en door twee tunnels te beginnen. Het wordt weer warm vandaag, dus we zijn blij dat we vroeg van start gaan. Het is een leuke fietstocht, niet al te inspannend want een trein gaat geleidelijk omhoog of omlaag. Prima te doen dus. 

In 2003 was er een bosbrand in het gebied. Dit is nog te zien aan de zwarte kale boomstammen die her en der boven de jonge denneboompjes uitsteken. Twee uur later leveren we de fietsen weer in, en besluiten we naar het meer te gaan voor een middagje chillen aan het water. Omdat we downtown Kelowna de camper nergens kwijt kunnen (weekend, en druk...) rijden we naar Bear Creak Provincial Park. David en Danaë hangen met boek en telefoon aan een picknicktafel, en Floris duikt meteen het water in en bouwt de rest van de middag zandkastelen. Campingstoeltjes aan de waterkant, boek erbij. Dikke prima!

De afvalwater-tanks zijn bijna vol, dus besluiten we deze te lozen bij de sanidump bij Bear Creek. Ik betaal bij de camphost, en we volgen haar aanwijzingen op: "Even rond dit gebouwtje, en dan aan de overkant van de weg". 

Bij de 'even rond dit gebouwtje' gaat het bijna mis: de camper heeft een grote draaicirkel en straatje keren is niet een van de dingen waar dit vehikel in uitblinkt. Daardoor rijden we onszelf bijna klem op een dikke betonnen curbstone. Na een paar hachelijke minuten manoeuvreren en maar 5 centimeter ruimte over tussen een afdakje en de zijkant van de camper, lukt het ons om de camping met klotsende oksels maar zonder schade te verlaten. 

Daarna nog weer even boodschappen doen. Dit keer meer 'Canadian style': we slaan flink in voor de komende dagen. Bij de kassa blijkt het apparaat opeens de creditcard van Erik niet te accepteren. Dat is gek, want ondanks dat hij vandaag z'n creditcard flink heeft laten vonken bij de benzinepomp is de limiet nog niet bereikt. De supermarktmanager moet eraan te pas komen. Gelukkig werkt de creditcard bij een andere terminal wel gewoon. Met de camper weer volgeladen taaien we weer af naar de (suffe) camping (Ja oke, wifi is inderdaad best handig. Anders had je nu geen blogjes met foto's gehad...)