Langzaam maar zeker komt de vertrekdatum nu toch écht in zicht. De afgelopen weken leek de ene na de andere horde zich op te werpen, variërend van suffe rug- en schouderklachten tot aan kans op gecancelde vluchten door gedoe op Schiphol.
Maar... in de bagage zit een inmiddels een serieuze voorraad pijnstillers en onze vlucht gaat nog steeds. Dus: Canada, here we come!
We vliegen eerst met AirCanada naar Toronto, en stappen daarna over op een vlucht naar Vancouver. Of we deze vlucht gaan halen is nog even spannend: de afgelopen maanden is de eerste vlucht nog nooit op tijd vertrokken. Minimaal anderhalf uur vertraging, maar veel vaker nog een uur of 3-4. (Eigenlijk wil ik niet weten dat het vliegtuig vandaag vertrok met een recordvertraging van ruim 6 uur). Zo wordt de overstap in Toronto op z'n zachtst gezegd wel een beetje krap, of eigenlijk onhaalbaar. Ach, uiteindelijk komen we er vast wel!
Het roadbook is af (inclusief foodie-tips en bierbrouwerijen deze keer 🤩), en de koffers hebben inmiddels allemaal een eigen airtag. Met 16.000 rondzwervende koffers op Schiphol en horror-verhalen over koffer-gedoe op Toronto Airport leek ons dat last-minute een bijzonder goed idee. Morgen verdwijnt alle kleding van iedereen in verschillende stapeltjes in de verschillende koffers. Zo hopen we ongemak door eventuele verlate bagage een beetje te verzachten. Maar liever halen we straks gewoon onze al koffers van de band in Vancouver...
Langzaam daalde afgelopen week ook het besef bij de oudste puber in: 4 weken. Vier hele weken. Of we gek geworden waren. Wisten we wel hoe lang dat was?
Ja. Vier. Hele. Weken. Een eeuwigheerlijkheid. #Zinan.
1 opmerking:
Ja!! Weer blogs lezen! Daar hebben wij zinan😀👍
Een reactie posten