Van de ene piek naar de andere

Omdat er nogal veel regen voorspeld was voor vandaag sliepen we voor de verandering eens uit. Als in: geen wekker zetten. Om 10 uur zaten we pas aan het ontbijt. En… het was droog. Weliswaar zwaar bewolkt, dus nog niks te zien van bergen die er zouden zijn.

Voordat we Whistler ingaan checken we eerst nog even of ze al weten op welke plek we vanavond staan. Want de last-minute-plek waarop we nu staan, is vanavond weer bezet door iemand anders. Wisselen van camperplek is makkelijker dan wisselen van hotelkamer: je hebt toch altijd je huis bij je. Dus of dat nu op de ene plek of de andere staat als je toch een dagje 'weg' bent, maakt niet uit.

Daarna rijden we naar het centrum van Whistler. Het ziet er allemaal prachtig uit, brede autoloze straten met winkels en restaurants. En vooral veel bomen. Daar waar een boom kan staan, staat-ie er ook, lijkt het. Ook veel mooie verzorgde bloemperken, en veel 'native kunst'. Prachtig! 

 
Een info-mevrouw checkt voor ons het zicht bovenop de bergen, want de toppen zitten zwaar in de wolken. Maar, het zicht lijkt zo waar redelijk. We wagen het er daarom op, en gaan via de Blackcomb-kant met een eitjeslift naar boven. Voor het eerst deze vakantie hebben we associaties met alle Oostenrijk-vakanties. Zal vast ook komen door de liften, en de vele bike-park fietsers die we zien.

Boven is het fris, maar prima wandelweer. Alleen Floris blijkt niet fit te zijn. Misschien gister toch kou gevat omdat we zo nat zijn geregend. Hij klaagt over keelpijn en heeft ook een behoorlijk schorre stem. Daarom doen we geen lange wandeling, maar een klein rondje om toch even wat alpiene berglucht op te snuiven. Even later maken we de 'oversteek' naar de andere piek (Whistlers Mountain); we wachten daarvoor speciaal op de gondel met de glazen vloer. De lucht betrekt weer een beetje, zouden we überhaupt iets kunnen zien? We gaan even door de wolken en daarna hebben we gelukkig mooi uitzicht over de vallei. We hopen nog een beer te spotten maar helaas... Ze lijken 'op' ofzo... Wel kunnen we het bos mooi van boven bekijken. Daar kan geen cannopy tour tegenop, prachtig!

Whistler’s mountain is een beetje kale berg. Met een stoeltjeslift kun je nog hoger komen om tussen de metershoge sneeuwwallen te lopen. Dat lijkt ons (alhoewel, eerlijk is eerlijk: vooral mij en Erik) hartstikke leuk, maar Floris is echt niet lekker, dus dat wordt 'n beetje te veel gevraagd. Dus helaas... Misschien ooit een andere keer. We maken een foto van ons eigen winnend drietal op het Olympisch medaille-podium. En bij de grote Inukshuk laat Erik nog even horen hoe de Canadezen de apres-ski kunnen aanpakken (daar zijn bewegende beelden van, maar die kunt u fijn op mijn Strava bekijken 😎). Daarna dalen we maar weer af naar het dorp. Beneden is de temperatuur een stuk aangenamer. We bekijken medal plaza met de grote Olympische ringen nog even, en eten dan wat bij de Brewhouse in Whistler.

Volgens tips op een reisforum zou je makkelijk beren kunnen spotten langs de weg naar het Olympisch park waar ze de langlaufwedstrijden deden. Misschien zijn ze zelf met vakantie ofzo, want behalve joekels van borden die waarschuwen voor beren, zien we er geen een… of we waren net te vroeg want het begon nog niet echt te schemeren. Enniewee, de berenteller staat nog steeds op 6. Niet verkeerd, maar zou leuk zijn als we er nog eentje mogen bewonderen.

's Avonds ruimen we de camper alvast een beetje op. Hopelijk kost het morgen niet zoveel tijd, en kunnen we eerst nog een laatste wandeling maken. We zetten dus maar weer eens een wekker zodat we zoveel mogelijk aan de dag van morgen hebben 😎.