Ons vliegtuig vertrekt pas om 18.30 vanavond, dus we hebben nog behoorlijk wat tijd. Wat te doen? We willen nog een keer naar downtown Vancouver, niet per sé om iets te zien maar om nog even lekker in een park te chillen.
Eerst wat gehannes met en besluiteloosheid over de koffers. Want, waar laat je die? Hotel? Dan moeten we eerst weer langs het hotel… kost weer extra tijd… Of toch maar in een bagage-stalling op het vliegveld? Uiteindelijk gaan we niet per taxi naar het vliegveld (want de hotelreceptie-man had een te kleine taxi besteld 🙄), maar per (gratis!!!) hotel-shuttle. Waarom de receptie-man dat niet als eerste suggestie deed, is ons een raadsel.
Terwijl wij met alle koffers buiten een beetje stonden te balen en de te-kleine-taxi-chauffeur uitzwaaiden, probeerde Erik een grotere taxi te organiseren. Toen reed plotseling* de hotel-shuttle voor om mensen af te leveren. Omdat-ie bijna leeg was, vroeg ik aan de chauffeur of we zonder reservering mee mochten naar het vliegveld. En dat mocht. #heledikkeprima.
20 minuutjes later stonden we bij de incheckbalie van Lufthansa. Die was helaas nog niet open, ook niet voor een eerdere vlucht naar Frankfurt, dus dan maar de koffers achterlaten bij de bagage-stalling. Helaas had de internationale stalling geen ruimte meer, maar de binnenlandse vluchten misschien nog wel, vertelde de baliejongen. Vancouver AirPort is niet een heel groot vliegveld, maar heen en weer lopen met allerlei koffers kost best veel tijd. En het stallen kost ook behoorlijk wat dollars… Beetje weemoedig besloten we de resterende tijd dan maar op het vliegveld rond te hangen. En er is ook best wat te beleven, te horen aan een kudde joelende Aziatische meisjes die met veel gegil een K-pop-band onthaalde die over een paar dagen in Vancouver zou optreden. (Onze pubers kunnen wel door de grond zakken als Erik aan één van de meiden vraagt wie we gemist hebben. Een hele grote ster, volgens de dames).
Als we na een half uurtje weer langs de incheckbalie lopen, ziet Erik plotseling een snelle bagage-dropoff voor mensen die al zijn ingecheckt. En hoera, dat zijn wij. Het maakt niet uit dat wij naar München vliegen, en dus zijn we een kwartiertje later verlost van de grote koffers en hoeven we alleen nog 2 trolleys onder te brengen. En daar heeft de stalling dichtbij nog wel ruimte voor.
Zo kunnen we toch nog een uurtje in het park bij Waterfront liggen. Floris rent zichzelf nog even kletsnat door onder de fonteinen rond te rennen (handig… als je straks in een vliegtuig zit), en wij knagen de laatste zoutjes en muffins op in de schaduw. En dan… dan is het echt tijd om afscheid te nemen van Vancouver, de bergen en de vakantie.
Vier weken zijn omgevlogen, we hebben fantastische natuur gezien. Watervallen, gletsjers, bergen, bossen, beren, beesten, en badlands. Wat een geluk om met mijn 4 liefste lievelingsmensen zoveel tijd in dit fijne land door te brengen!
* zo plotseling is dat natuurlijk niet. Het ding bleek ongeveer ieder half uur een rondje te doen tussen hotel en vliegveld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten