Reden van ons bezoek aan de stad: grotere kleren voor Danaë. t Kind groeit zo waanzinnig hard dat maat 62 binnenkort het veld moet gaan ruimen.
Ik wil ook naar de stad, kondigde David aan bij mijn vertrek. Oow? Maar dan gaan we wel winkels in enzo, ongeloofde ik.
De laatste keer winkelen met David stond mij namelijk nog levendig voor de geest. Niet een instant-succes, nee. Ja, maar dat wil ik, sprak hij ferm. Nou, goed dan. Maar dan nemen we wel de buggy mee, want het regent
Gaan we ook met de lift?, informeerde hij voorzichtig toen we de auto geparkeerd hadden.
Hij heeft het namelijk niet zo op liften. Geen idee waarom. Die ene keer dat het brandalarm afging terwijl ik samen met mijn kind in de lift van de IKEA zat, was-ie nog geen 4 maanden oud. Lijkt me nog wat jong om een dergelijke verpletterende indruk gemaakt te hebben. Maar goed.
Nee hoor, we gaan met de roltrap, stelde ik hem gerust. En ik sleurde in de ene hand een buggy en in de andere hand een peuter de roltrap op. Want hij wilde natuurlijk niet in de buggy zitten. Nee, het regende niet. Dus dan hoeft het niet, vond ie.
Enniewee, om een lang verhaal kort te knippen: terwijl ik zocht naar leuke kleren voor Danaë (niet zo moeilijk voor meisjes, hoera!), reed David braaf rondjes op een daarvoor bedoelde loopfiets, en deed ontzettend wel-opgevoed.
Mag ik hiermee spelen alsjeblieft?, vroeg hij aan een winkelmevrouw in een andere winkel, terwijl hij een autootje in zijn hand hield dat overduidelijk bedoeld was om offsprings van winkelende ouders te vermaken. En, om onze winkelochtend compleet te maken, hebben we samen chocolademelk en cappuccino gedronken in een café. Ik vind de stad héél lleuk,
De oogst: bloesje, broekje en shirtje. En een
Geen opmerkingen:
Een reactie posten