Er zit steeds meer beweging in. Trok Danaë zich eerst nog voort aan haar armen alleen, nu gaan haar benen ook steeds meer meedoen. Een soort tijger-trek-beweging heeft ze zichzelf aangeleerd.
En met de dag wordt ze sneller. Waar wij juichen bij iedere centimeter die ze zelf aflegt, vindt David de nieuwe bewegingsvrijheid van zijn zusje maar zozo.
Aan de rand van het vloerkleed zit Danaë een beetje te hannessen met een Duplo-graafmachine. Met één oog houdt ze de bezigheden van haar broer nauwlettend in de gaten.
Hij heeft namelijk al zijn autootjes op een grote berg op het kleed gegooid. En die autootjes, díe zijn interessant, vindt mevrouw. Sterker nog, die zijn de moeite van het bewegen waard.
David schat de afstand van zijn auto's tot zijn zusje in.
Zo. Daar kan Danaë niet bij, stelt hij tevreden vast.
Ahhtuh, kraait Danaë, en priemt haar vingertje in de richting van de auto's.
Hmm, peinst David. En verhuist zijn auto's voor de zekerheid een meter verder.
Danaë laat zich niet ontmoedigen en begint doelgericht aan de oversteek. Die gaat sneller dan door beide partijen gedacht.
Tevreden pikt ze een Ferrari uit de stapel. Ze heeft kennelijk een voorkeur voor rappe auto's.
Mamáaa, roept David, hij pakt mijn spullen af.
5 Minuten later heeft hij eieren voor zijn geld gekozen, en al zijn auto's verscheept naar de achterdeur.
Zo. Daar kan ze echt niet bij hè, mama?
2 opmerkingen:
arm kind... en het wordt alleen maar erger (-:
Zééééééééér herkenbaar. Hier hebben we ook dagelijks van deze 'ruzies'. Al is Kleine Pruts zich van geen kwaad bewust ;-)
Een reactie posten