Met weinig woorden

t Is een gezellige meid hoor, die Danaë. Maar ondertussen wachten wij gespannen op haar eerste stapje woordje.
Waar David op dezelfde leeftijd al volzinnen ABN sprak een ruime duidelijke woordenschat had, wauwel-babbelt mevrouw op geheel eigen niveau. Een niveau dat we niet altijd kunnen volgen.

Een paar weken geleden leek het erop dat ze haar eerste woordje bezigde.
Eetuh, zei ze, toen we haar in de kinderstoel zetten. En ze at vervolgens in no-time haar bord leeg. As usual.

De volgende ochtend duurde het haar te lang voordat haar boterham geserveerd werd. Ze kroop kordaat naar de eettafel, stak haar hoofd om een tafelpoot en commandeerde, terwijl ik de boterhammen smeerde, Eetuh!
En daarna hebben we het in haar babbel-brij niet meer kunnen ontwaren. Tot zover het eerste woordje dus.

Op simpele vragen als Waar is mama? Waar is papa? heft ze al tijden schokschouderend haar handen in de lucht, en slaakt daarbij een diepe zucht.
Aanwijsspelletjes zijn niet aan haar besteed.
Maar als je vertelt dat ze bij papa een koekje/drinken/appel/iets te bikken kan halen, dan is ze er als de kippen bij.

Ze heeft ook niet veel woorden nodig.
Wanneer David te dicht in haar buurt komt, gaat ze heel hard en venijnig gillen. Een soort van volautomatisch inbraakalarm op haar persoonlijke ruimte, als het ware. Als vanzelf gaat-ie dan een fijn blokje om.
Tenzij hij een soepstengel komt brengen, of iets anders wat op voedsel lijkt. Dan wordt hij glunderend en met open armen ontvangen.

Heeft ze alle kaas van haar brood gegeten, en ziet ze nog wat van haar gading op andermans bord liggen, dan wijst mevrouw haar wijsvinger hardnekkig naar wat zij blieft. En trekt daarbij haar allerzieligste gezichtje zodat je bíjna gelooft dat ze echt nooit wat te eten krijgt.
Bijna, mensen, bij-na.

Sinds een paar dagen lijkt er wat te veranderen.
Mevrouw gebruikt woorden. Haar vocabulaire:

téésj + priemend vingertje = deze wil ik. En wel NU. En als je het niet snel komt brengen, dan ga ik huilen. Dus. Schiet maar op.
Ijte = Nijntje.
aa-p = aap. What else. Ze trekt er ook haar allertriomfantelijkste gezicht bij als ze het beest erbij aanwijst in een boek.
b-uh + handen tot schouderhoogte geheven = Boem. Het/Dikkie Dik/de auto/mijn beker/.... is gevallen. En ik kan er écht niets aan doen.