En omdat ik 'm stiekem toch best mis, die lieve vrolijke stuiterbal van mij ons, hier nog iets geks van gister. Ik denk dat-ie later acteur wordt ofzo.
We waren samen met vriendinnetje Merel in de speeltuin. Op zijn tenen en met zijn armpjes omhoog deed David een poging te hangen aan een duikelrek. Hij is niet zo groot, en het duikelrek nét iets te hoog. Wiebelen dus, maar het lukte toch. Tevreden hing-ie aan zijn rekje.
Een vriendelijk meisje van een paar huizen verder op, toch zeker al groep 6 of 7, stond met haar handen op haar knieën naar hem toe gebogen. Ik zei al, hij is niet zo groot. Ze knoopte een gesprekje met hem aan.
David, antwoordde ik.
Oh, hihihi, giechelde ze. Ik vond het al zo raar. Hij zei dat hij Barbapapa heet.
Nou, dan heb je geluk vandaag, vertelde ik. Als je het hem gisteren gevraagd had, was-ie prinses Amalia geweest.
Het kind kwam bijna niet meer bij van het lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten