maandag 16 augustus 2010

Allereerste schooldag

Daar ging-ie dan. Voor 't eerst naar school.
Met z'n rugzak op. Gymschoenen erin, beker sap erin, bakje met een appeltje erin. Luizencape erbij. Alles voorzien van een sticker-met-plaatje-en-naam.
Nog tijd genoeg om het schoolplein te inspecteren op de aanwezigheid van een zandbak.
En toen naar binnen.
Netjes een handje aan de juf gegeven en gezegd hoe hij heette.
Gymschoenen opgeruimd. Bekertje drinken en appeltje weggezet.
Stoel in de kring gevonden.
Een beetje onwennig maakte hij kennis met z'n buurvrouw. En vertelde alvast wat aan de juf.
Je kon zien dat hij het spannend vond, want hij zat nog niet helemaal op z'n praatstoel. Wel zo rustig voor de juf.

En toen was daar het moment.
Dikke kus en tot straks!, zwaaide ik stoer naar mijn kleine-grote-vent. Hij zwaaide terug. Niet uitbundig, niet met pretogen, maar een beetje een schuchter wuifje.
Met vochtige ogen en een brok in mijn keel liep ik naast Danaë en Huisgenoot de school uit.

En waarom die vochtige ogen en die brok in mijn keel, dat weet ik niet zo goed hè.
Mixed feelings vooral, denk ik.

Een beetje weemoedig, ben ik.
Dat 4 jaar zo razendsnel voorbij zijn gevlogen. Ik weet nog zo goed dat hij een baby'tje was. En zie 'm nu toch eens gaan...
Dat er een eind is gekomen aan 4 jaar lekker cocoonen, tot 8 uur uitslapen en dat een lange periode van vroeg-opstaan-tasjes-bekers-en-broodtrommels-vullen is begonnen.

Ontzettend trots ben ik, dat hij zo keurig netjes in een klas vol nagenoeg vreemde kindjes gaat zitten en gewoon min of meer zichzelf is. Beetje timide, iets minder praatjes, maar toch. Hij doet het toch maar.

Spannend vind ik het ook wel.
Want: hoe zal-ie het vinden? Zal-ie fijne vriendjes maken? Kan-ie z'n draai vinden?
En - even heel praktisch - hoe moet dat toch, als-ie moet p.oepen op de wc?
Want ik weet niet wanneer uw kinderen voor het eerst hun eigen b.ips afveegden, maar hier is dat nog een hele toer.
Een toer die vooralsnog bestaat uit hele kleine afgescheurde en opgefrotte wc-papiertjes waarmee hij een James Brown kans-kaart in handen heeft, om zo het te omschrijven.
Afijn. We're working on it, zullen we maar zeggen.

En daarnaast ben ik toch ook wel een beetje blij.
Dat hij een soort dagbestedingsproject heeft, zeg maar. Want de 24x7 child-entertainment hier thuis zat de laatste tijd toch wel een beetje aan de max.
Dat de juf nu mag zorgen voor een schier eindeloze overdracht van kennis naar dit jongetje.

Ik zeg: laamaakoome, die basisschool!

Oh, foto's.
Gelukkig hebben we de foto's nog.

7 opmerkingen:

Saralien zei

Een mijlpaal weer he, zo'n dag. En een beetje moeder laat daar wel een traantje bij hoor (-; Ben erg benieuwd naar zijn belevenissen.

Mrs. T. zei

Spannend! Zal vast en zeker goed gaan niet?

Kay zei

Oooooh, zo herkenbaar. Vanochtend precies hetzelfde bij ons. Tom timide, maar zat rustig in de kring een Donald Duckje te lezen. Ik drentelde met een knoop in mijn buik door de klas, terwijl Arnout foto's maakte. Tja, voor mama's lijkt het toch wel erger dan voor de kids.
Morgen maar eens aan de juf tonen dat ik ook normaal kan doen :-)

renske zei

****zucht******
om 10 uur was ontbijtboel opgeruimd, slaapkamers op orde, weekboodschappen in huis en riep zussie; mitte weg?
tjee, zeg wat kan ik nog meer doen.
sterker nog; ik heb je mobiel gebeld maar je nummer deed het niet dus eh, volgende week maandag of woensdag kopje thee met de kleine meisjes?

Op mijn vraag hoe het ging aan de juf zei ze; ik zou wel 20 mirthe's in de klas willen hebben.

groetjes

Door zei

Het komt helemaal goed. Ik zie het bij ons elk jaar weer op school; even onwennig, soms even huilen, maar dan is het alleen nog maar plezier. Je mixed feelings zijn heel begrijpelijk. succes voor je kleine man.

Cisca zei

Ja, ik wil natuurlijk allerlei verantwoorde dingen zeggen. Zoals, wat spannend, en wat bijzonder, en ik ben ook aan de buurt over een jaar of twee.

Maar dat gaat niet. De James Brown kanskaart heeft het verpest. Ik heb de slappe lach.

Annelies zei

whahahahahahaa, een James Brown kanskaart? Hoe kom je erop? Ik lig helemaal in een deuk!!!

Was maar goed ook want daarvoor had ik ook vochtige ogen en een brok in mijn keel. Ik zie hem zo gaan, je kleine grote man met zijn rugzak om. Stoer hoor, dat ie het gewoon deed en ook nog kennismaakte met de juf en zijn buurmeisje. Wat een kanjer! En ik weet zeker dat ie het enorm naar zijn zin gaat hebben, die kleine slimmerik van jou. Lekker kennis eten ;-)