Zo’n 12 kilo geleden was ik ook actief lid van de ene helft van het nieuwe IZB-team-to-be. En als het over mijn werk gaat hè, nou, dan ben ik er als de kippen bij. Dus.
Werk? Werk? Wat was dat ook al weer? Eerst maar eens kijken hoeveel nieuwe collega’s ik erbij heb gekregen. En dus ontdooide ik vanochtend mijn Pinda. Krabde ik de laag ijs van mijn voorruit en dankte God op mijn blote knieën dat hij de lading sneeuw pas in Brabant had laten vallen.
Mijn hersens lijken het wonderwel nog redelijk te doen. Althans, niet ernstig vastgeroest ofzo, wel een beetje een afwijking naar de softe kant. Luiers, flesjes en baby’s borrelden voortdurend naar de oppervlakte van mijn hersenpan…
Verdere conclusie: best leuk om even na te denken over grote-mensen-dingen. Maar na een ochtend met bijna 20 man (alhoewel, t zijn hoofdzakelijk vrouwen) duizelt mijn hoofd van alle ‘belangrijke’ zaken die bij een fusie van 2 teams komen kijken. Gelukkig heb ik weer een zachte landing gemaakt in de wereld van de Pampers, babygeluidjes en peuterstreken. Even bijkomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten