maandag 12 januari 2009

De Dellebel die blij was dat ze thuis was

Er zijn van die momenten waarop je blij bent dat je thuis bent. Bijvoorbeeld als de meneer van UPS voor de deur stopt. Om een vervroegd verjaardagskado af te leveren. Sinds 11 uur vanochtend is uw schrijfster namelijk een echte Dellebel! Een laptop mensen, een prachtige limoengroene! Nu kan ik überhip en helemaal in weblog-style aan de keukentafel mijn logjes schrijven. Tuurlijk, vanaf 21 januari pas...

Nog zo’n moment waarop je blij bent dat je thuis bent: je zit aan de keukentafel je nieuwe laptop te hacken. Nee, natuurlijk laat ik dat ding niet nog anderhalve week in de doos zitten. Ik bedoel, als ik ‘m er zelf niet uit haal, wordt-ie binnen 5 minuten na zijn thuiskomst wel door huisgenoot E. geconfisceerd. Dus kan ik het net zo goed zelf doen. Maar dat terzijde.

Ik zat dus aan de keukentafel, kinders rustig op bed. Op de achtergrond hoorde ik al een tijdje een soort ruisend geluid. Is de buurvrouw aan het stofzuigen met de deur open?, dacht ik. Of is iemand zijn tuintegels met een hogedrukspuit aan het bewerken? Na een minuut of 5 realiseerde ik me dat het wel erg ‘dichtbij’ klonk. Tijd dus voor een blik uit het keukenraam. En wat zien ik? Nou? Nou?

Een achtertuin die compleet gerestyled is. In één grote vijver, inclusief werkende fontein. Wat een verassing mensen! En nog behoorlijk onverwacht ook, ja. Binnen 3 seconden sta ik in de tuin, een wanhopige poging ondernemend om het buitenkraantje dicht te draaien. Wat niet lukt, zie ik, omdat deze finaal kapot is.

Oh fuck, wat nu? Hoofdkraan, hoofdkraan, waar zit dat ding ook al weer... Ik sprint naar de meterkast met de telefoon aan mijn oor om huisgenoot E. van dit onheil te verwittigen, en hoop van ganserharte dat de groene hendel inderdaad de hoofdkraan is. De fontein stopt, godzijdank.

Huisgenoot E. is niet te bereiken. Fijn... Een mannetje, ik moet een mannetje bellen. Maar wat voor mannetje? Misschien weet vriendin M. van een paar huizen verderop dit wel. Binnen 30 seconden staat ze op de stoep met het briljante idee dat we een loodgieter nodig hebben.
Collega I. spoort huisgenoot E. op. Hij denkt nog even dat-ie in de maling wordt genomen, maar neemt dan toch de moeite om even naar huis te bellen. Hij praat mij de kruipruimte in om het aftappunt naar de buitenkraan af te sluiten. Was dat niet het kraantje waar je het een week geleden over had dat-ie dicht moest?, vraag ik aan ‘m terwijl vriendin M. het spinrag uit mijn haar vist. Ehh, ja. Dat was inderdaad de bedoeling geweest...

Note to self: skinnyjeans en bergschoenen is niet het meest handige outfit om makkelijk in en uit een kruipruimte te komen.

1 opmerking:

Anoniem zei

nou zeg, dat is nog ff andere koek dan je kerverse laptopje inwijden! Waar huismoeders al niet handig voor zijn!Hoe is het met de vijver, waterpijl al wat gezakt?