Die kleine kabouter van jullie, die is ondertussen toch al weer bijna 4 maanden?
Ja? Wat wil u daarmee zeggen?
Nou. Moet je dan niet weer 'ns aan het werk ofzo?
Nou nee.
Gelukkig niet nee.
Of liever gezegd, gelukkig nóg niet...
Want de dag dat ik weer
En daar heb ik eigenlijk nog helemaal geen greintje zin in, als ik eerlijk ben.
Veel te fijn om te knuffelen met de kleine kabouter, of te kletsen met hem.
Of te zien hoe hij kneiterscheel kijkt naar zijn armpjes. Dat er ook vingertjes aan z'n handjes zitten die hij helemaal zelf kan besturen, weet hij nog niet. Maar wel dat hij met z'n vuistjes ergens tegenaan kan
Veel te leuk om te luisteren naar de schrille gillen die hij produceert, en en te zien hoe euforisch hij is over deze prestaties.
Veel te lekker om te happen in z'n spekdijtjes of te blazen op z'n buikje.
Veel te leuk om te zien hoe hij heel stoer bijna-situps doet als hij op de grond ligt (van wie hij deze buikspieren heeft, weten we eigenlijk niet...).
Veel te grappig om te zien hoe verbaasd hij is over zijn eigen blote lijfje in bad. Veel te leuk om nat te worden van zijn gespartel als hij zijn voeten in bad ontdekt.
Veel te leuk om te zien hoe nieuwsgierig hij is naar wat zijn broer en zus doen.
Gelukkig niet.
En dan nog in de categorie 'Lieve Briefjes', zo maar spontaan geschreven door de grote broer.
Ik kan niet anders dan het er van harte mee eens zijn.
2 opmerkingen:
Super toch, zo'n schrijvende broer! En zo fijn om daar de hele dag lekker bij te mogen zijn, bij zo'n schattige baby (en de andere twee)
Geniet ervan MaMarije! En ach, als je theezetthee toch echt eens moet gaan werken, lukt dat genieten vast ook nog steeds... Lekker van dag tot leven. Enne, wat een geweldige foto van hun drietjes, Floris speelde ook een potje mee ;)
Een reactie posten