Zeer goed, mogen we wel stellen.
En zeer groot inmiddels. Althans, dat vinden we zelf dan.
Sommige voorbijgangers die (al dan niet ietwat dwingend door David of Danaë geattendeerd op de inhoud) in de wagen koekeloeren, roepen nog 'Aaaah, wat schattig, nog zó klein...' Maar dat duurt vast zo lang niet meer...
Alweer bijna 3 maanden... Praten kan hij nog niet uiteraard, maar hij kan wel heel gezellig kletsen, schaterlachen en hij is een kei in 'opdrukken'.
Maatje 62 past precies en we werken vandaag of morgen de laatste luiers maatje 2 er door heen. Sinds kort is hij van 6 flessen op een dag naar 5 gegaan zodat meneer wat langer kan slapen tussen z'n voedingen.
Uitslapen kan hij ook, net als z'n grote broer en zus: soms tot half 9 's ochtends. En dat is in het weekend natuurlijk een groot kado!
Broer en zus zijn dol op hem. Vooral David verandert in een 'soft pakje boter' als Floris ziet. "Oh, Florissie, halloooo...." Maakt niet uit wat David doet (zwaaien, gekke bekken trekken, koeren, kraaien etc.), zo'n beetje alles tovert een dikke lach op Floris gezicht.
3 opmerkingen:
Wat een prachtig ventje!
En heel mooi geschreven, zo liefdevol.
Kinderen zijn het mooiste wat er is, he :-)
Hmh. Ik ben jaloers op zo'n lekkere kleine(!) baby, zoals je op mijn blog vandaag kunt lezen (-;
En hier ook grote-broer-pakje-boter. Zoooo leuk is dat! Heerlijk. Hoop dat ze het nog nog lang volhouden, zo leuk samen.
Oh wat een lekker ding!
Een reactie posten