maandag 30 april 2012

Van dat je blij bent dat je een annuleringsverzekering hebt....

Ik zou dit kunnen schrijven vanaf een heerlijk zandstrand aan de Franse zuidkust.
Of vanaf een terrasje in een mooi oude haventje. Of voor mijn part vanaf het huisjespark waar we een huisje hebben gehuurd.

Dan zou ik schrijven over de lekkere verse croissantjes en de heerlijke Franse stinkkaasjes. En over de uitstapjes naar een mooi oud klooster of het schildpaddendorp in de buurt. Of over het zwembad waar de kinderen zo heerlijk de hele dag in konden rondspetteren. En uiteraard over het fantastische weer.

Maar u raadt het al. Niets van dit alles.
Nee.
Ik schrijf dit vanaf mijn bed.
Als dat nou nog eens mijn vakantiebed was, dat zou nog wat zijn.
Maar nee. Ik schrijf dit vanaf mijn eigen bed. Thuis. In Nederland.

En dat allemaal omdat een virus het gore lef heeft gehad om uitgerekend in de nacht voor vertrek in/op mijn evenwichtsorgaan te gaan zitten.
Nou weet ik niet of u weet wat dat met iemand doet. Ik sinds 4 dagen wel.

Het zorgt ervoor dat je ultra wagenziek in je bed ligt, terwijl je niets anders doet dan naar het plafond staren. Dat je niet meer zelf naar de wc kunt gaan. Dat het lijkt alsof iemand anders de besturing van je ogen heeft overgenomen. Dat je om alles moet vragen. Dat, als je te lang rechtop zit - wat sowieso niet zo'n aanrader is als je je zo voelt - je alles wat je gegeten en gedronken hebt er in strak reflex weer uitgooit. Dat je je kinderen echt heel lief vindt, maar dat je knettergek, om niet te zeggen kotsmisselijk, wordt van hun enthousiaste gestuiter en vrolijke getater om je bed.

Volgens de huisarts gaat dit grapje niet 1-2-3 over. Maar ben ik hier wel een paar weken zoet mee.

Nog een geluk bij een ongeluk - denk ik dan maar - dat Huisgenoot 'toevallig' ook vakantie heeft.
Alhoewel het meer op een werkvakantie begint te lijken. Kinderen entertainen. Vrouw bedienen. Kinderen uitleggen dat we voorlopig niet op vakantie naar Frankrijk gaan. Dat ze een beetje rustig in de buurt van mama moeten doen. Boodschappen doen. Wasjes draaien. Dat soort werk. Terwijl hij zich had verheugd op zandkastelen bouwen aan een of ander Frans strand.

En ach, u had Danaë moeten zien, op de ochtend van gepland vertrek. Slaapdronken in haar pyjamaatje, met haar rugzakje om kwam ze de trap afgestommeld. "Gaan we nu op vakantie papa?"
Nee lieverd.
Helaas. Mama is 'even' ziek.

donderdag 19 april 2012

Van high five, girly-girly stuff en een afhaaleend

Ach, ach, ach, wat is het toch gezellig allemaal: zo'n baby in je buik en wat fluisterende kindertjes er tegenaan.
Danaë wenst alleen een meisjesbaby te krijgen. Want die zijn lief.
David weet zeker dat het een jongensbaby is. Want hij schopt.

Vanavond heeft David voor de eerste keer de baby gevoeld. Terwijl ik even op z'n bed lag, kwam hij gezellig naast me liggen om de dag door te nemen en legde en passant z'n hand op m'n buik. Baby 3.0 zwom ogenblikkelijk naar z'n hand en gaf 'm een high five. Het duurde nog een high five of 3 voordat David het ook voelde.
'Hé, hallo baby. Ik ben David', en hij keek nog een keer ongeloofwaardig naar zijn hand.
'Mama, hij deed zó tegen mij!'

Afijn. Gezellig dus.
Wat ook heel gezellig is, of gewoon het absolute toppunt van girly-girly stuff, is 'nagellakjes op je vingers'.
Kijk. Zo trots als een pauw.

Geen idee trouwens van wie ze dat heeft.
Ja, van de juf van de creche natuurlijk. Maar ik bedoel die voorkeur voor meisje-meisje dingetjes, zoals poppen en make-upjes.
Ik heb pas nagellak remover in huis sinds David een paar maanden geleden heel metroman-like 3 dagen met groene nagellak op z'n vingers rondliep.

En kijk 'ns. Wie kwakte er even aan vanavond?
De afhaaleend.
Gezellig hoor. Altijd in voor een hapje brood.

Had ik al gezegd dat het hier momenteel heel gezellig is?

maandag 9 april 2012

Van kootoeteren en Pasen

"Ga je nu kootoeteren mam?", vraagt Danaë belangstellend.

Ja. Ik dacht: ik doe eens gek.
Het is tenslotte Pasen niet waar.
Als de rest van de mensheid bij Ikea of een andere meubeltoko staat, dan kan ik best even 'kootoeteren' terwijl Huisgenoot her en der nog wat dingetjes aan de muur schroeft.

We leven hier op Paasbrood, veel eieren en de kinderen doen daar bovenop nog een berg chocoladepaaseitjes, of een hele chocoladepaashaas als ontbijt.
Het is tenslotte Pasen niet waar.

Het is trouwens toch wel even wennen nu David op een christelijke school zit.
Hoewel de oude school (katholiek) en deze school dezelfde godsdienstmethode hanteren, blijkt er toch wel wat verschil te zitten in bijvoorbeeld hoeveel en hoe vaak ze er iets uit doen.
Bidden doen ze bijvoorbeeld wel op de nieuwe school.
En ook het Paasverhaal wordt duidelijk diepgaander behandeld. Of het ligt aan het feit dat hij bij de Paasviering op school samen met wat kinderen uit de bovenbouw het Paasverhaal mocht voorlezen. Dat kan natuurlijk ook.
Hoe dan ook, het leidt tot het zingen van Jezus-liedjes in de auto en tot diepgaande vragen aan de keukentafel:
Waarom nam Jezus eigenlijk de schuld voor de stoute dingen die we hebben gedaan mam? Want hij heeft het toch niet gedaan? Dat vind ik eigenlijk niet eerlijk.

Ik neem nog even een paasei terwijl ik mij bezin op een antwoord.
Of ik stuur deze vraag door naar een hulplijn, ook wel genoemd 'juf'.
Het is tenslotte Pasen niet waar.

woensdag 4 april 2012

Wat we deden...

Niet bloggen. Dat is duidelijk.
Maar wel veel andere dingen.

Zo haakte ik maar weer eens een babydekentje.
Niet voor onszelf. Maar voor een babymeisje-to-be van een vriendin.

En we deden vooral leuke dingen:
Speelden kaboutertje in het bos, bijvoorbeeld. Compleet met knapzak.

En een bosnimf die de opdrachtjes 'voorlas'.

Of we deden een poging om broer en zus eens gezellig samen op de foto te zetten.
Zeer goed gelukt, zoals u ziet.

 Of we dachten heel out-of-the-box na over kleren.
Ik zeg u, 'n t-shirt als bovenstuk is zo overrated...

 Of we gingen naar de kapper. Voor het eerst sinds anderhalf jaar.
En de kapper kon heel mooi invlechten.
Maar na 2 dagen moest het er toch echt uit...
Wel apetrots op haar 'krullen'.