Van de weeromstuit kon ik er gewoon niet over loggen.
Dat is niet zo, natuurlijk. Maar het is zo fijne excuus-zin.
Ik heb een heel ander niet-log-excuus. Maar daarover straks meer.
Nu eerst de mijlpalen.
Mijlpaal 1:
Hij ging voor het eerst naar zwemles.
Nog wat onwennig, en zeker niet de snelste.
Maar hij vindt het in ieder geval leuk.
En dat is al meer dan wat zijn moeder vroeger van haar zwemlessen vond.
Daarom is zwemles een vader-zoon-uitje.
En stiekem ook vanwege het praktische zaterdag-aspect. Dan hoeft moeder namelijk niet van 'na schooltijd met 2 kinderen op onmogelijke tijden in een ziekelijk warme zwembad-wachtruimte zitten' het heen en weer te krijgen.
Kijk.
Zo schattig, zoals hij voorzichtig het zwembad uitprobeert.
Om nog geen 3 minuten daarna bij het gaan zitten op de rand zijn evenwicht te verliezen en kopje onder te duiken.
Maar ook dat vond-ie 'niet zo heel erg'. De bikkel.
Zij tekende vorige week haar eerste kop-poter.
Of iets wat daarop leek, en waar zij nadrukkelijk 'baby' tegen zei toen ze het aanwees.
Ahwel. Bewijs wilt u.
Kijk. Ziet u wel. Daar bij haar elleboog.
Of ter hoogte van haar nog net wat spekkige vuistje.
Overduidelijk een baby.
Speaking of which. Een baby.
Jaha, een hele echte.
Nee. Niet hier.
(Ja. Haha. Daar had ik u even hè. Yeah, thanks, but no.)
Na het poppendekentje had ik nog steeds acute haakjeuk aan mijn vinger.
En toen dacht ik. Hé, dacht ik.
Als ik nou eens een omslag-doek-baby-deken-ding maak haak.
Da's niet zo moeilijk als een babytrui breien, en heeft dus een gerede kans dat het afkomt voordat de 'afleverdatum' van dé baby in zicht komt.
Dacht ik dus.
Wat betreft dat eerste klopt het inderdaad. Rechttoe-rechtaan haken is niet moeilijk.
Men neme wat leuke kleurtjes en - hossa - direct eer van uw werk.
Maar dan dat tweede.
Ik wéét dat het riskant is om 3 weken voor een uitgerekende datum iets te beginnen dat 70 cm breed en zo'n 50-60 cm hoog zou moeten worden.
Maar ja. Je hebt acute haakjeuk of niet.
En toen hè.
En toen kwam het mannetje gewoon op zijn eigen verjaardag ter wereld, en niet op de datum die vooraf aan de trotse ouders was meegedeeld.
Ik zeg u: acute haakstress. Ik heb nog nooit zoveel en zo snel gehaakt (en daar is dus mijn niet-log-excuus). Da's trouwens makkelijk gezegd voor iemand die op de lagere school een grondige hekel had aan handwerken. Maar dat terzijde.
Want mensen... Mijlpaal 3 van de afgelopen weken:
We hebben een neefje!
Ach en kijk nou...
Zo klein...zo lief...
En oja. Het dekentje is nog niet af.
Maar wel bijna.
De baby van Danaë wilde wel even model zitten.
Maar niet te lang, zei de poppenmoeder. Want de baby had honger.
