maandag 17 oktober 2011

Herfst...

Wij lieten ons vandaag inspireren.

Lang leve de herfstvakantie.
Niet vroeg opstaan. Niet haasten.
Lekker aan tutten.
Op de fiets-met-zijwieltjes en de loopfiets boodschapjes doen.
Met z'n drietjes fijn kleuren en knippen.
Bezoekje-op-je-gemak aan de bieb.
Leuke boekjes lezen.
Toch jammer dat ik morgen geen herfstvakantie heb...

En oja.
Voordat u denkt dat ik zo waanzinnig goed kan tekenen. Dat is natuurlijk zo. Maar toch.:
Men neme wat mooie (droge) bladeren met een goede nerf erin. En een waskrijtje.
Leg het blaadje ónder je papiertje.
En kleuren maar...
Echt. Iedereen kan tekenen.

maandag 10 oktober 2011

Mevrouw Kikker vierde feest

Wat een feest, wat een feest.
Twee verjaardagen in één klap.
Huisgenoot deed namelijk ook nog even alsof hij jarig was, aangezien hij op zijn eigen verjaardag niet eens in het land verkeerde.
En wat is dubbelfeest zonder taart?
Precies.

Dé taart.
Met sorry lieve Huisgenoot alleen de naam van het hoofd-feestvarken erop.
Zoals Huisgenoot droog constateerde: 'Zodra je kinderen hebt, is je eigen verjaardag een stuk minder belangrijk.'

En als je Drie bent, mag je die taart natuurlijk onder begeleiding zelf aan snijden.

Momenteel zit ze zo tegenover me: mevrouw Kikker, druk bezig om haar nieuw gekregen strijkkralen op een plankje te friemelen.
Haar baby ligt voorzien van poppenluier en in saaksak netjes op de trap te slapen. En ook de Playmobil-baby ligt in z'n babykamer een tukkie te doen.
Maar op het moment suprème, wil ze natuurlijk niet even vriendelijk poseren.

En hé, ziet u dat? Dat bedelarmbandje?
Dat was vroeger van mij. En nu door oma aan kleindochter doorgegeven.
En zo kwam het allemaal toch nog goed.

donderdag 6 oktober 2011

Van twee tinoolen en een klommel en een fluit

Nah. Eigenlijk wilde ik gister gewoon dit plaatsen, maar toen ik aan het toetsenbord zat, kwamen er heel andere woorden uit.
Eigenlijk was ik namelijk ook heel druk met het maken van traktaties en de verjaardagsbroche. En Huisgenoot met het in elkaar sleutelen van hét kado.
Want onze prinses is alweer drie vandaag. Hiep Hiep!


Nu nog een taart bedenken. Want u begrijpt. Ik heb een naam hoog te houden...
Ik moet zeggen dat ik ook erg benieuwd bent wat het gaat worden. En of het überhaupt iets gaat worden. Want om eerlijk te zijn: ik heb geen idee en nul inspiratie.
Iemand ideeën?

woensdag 5 oktober 2011

Sorry. Even begus

Ja. We waren even 'begus' (bezig volgens Danaë).
En dan kan je niet loggen natuurlijk.
Wat moest er dan zoal gebeuren?

Nou. Tellen bijvoorbeeld.
Stopcontacten tellen, om precies te zijn. En checken of die dingen er überhaupt eigenlijk wel waren, en zo ja ook op dé plek die onze plattegrond met alle opties aangaf.
Dingen op de juiste plek plaatsen blijkt moeilijk te zijn in de bouw. Om wat voorbeelden te geven:

  • Aansluitingen voor de keuken: niet aanwezig. Of nouja, wel aanwezig maar op de oorspronkelijke plaatsen. Niet op de plekken waar wij voor 800 euro extra geld de leidingen en de stopcontacten hadden bedacht en 'voor akkoord' hadden getekend.
  • Of neem nou de douchehoek die vrijgehouden moet worden volgens een bepaalde rechthoekige afmeting. Staat gewoon "op-de-kaart-op-de-kaart-op-de-kááháárt" waar het ding moet komen.
    Conclusie: de afmeting klopt. De positie alleen niet. Dom Onhandig, lijkt me.
  • En dan hebben we nog de kraan van de douche die wegens een grotere douche iets verder uit de wand geplaatst zou moeten worden. Maar dus gewoon op de originele plek blijkt te zitten. Tja.
  • En dan de wanden van de douche. Die zijn dus gewoon scheef opgestapeld zodat de hele muur bol staat. Niet zo handig als je wilt gaan tegelen, lijkt me.
En dan nog in de categorie 'Wat zegt ze?' en 'Wat doet-ie? . 
Omdat ik het anders vergeet. En dat zou jammer zijn, want ik moest er juist heel hard om lachen.

Ik laat per ongeluk een boertje. Dat doe ik eigenlijk nooit. Want ik ben heel netjes ziet u. Maar het ontflipte mij. En dan Danaë vraagt verwonderd wat ik doe.
'Ik laat een boertje', zeg ik.
'Ow', doet ze. 'Ik laat geen boertje. Ik laat een zusje'.

We rijden langs een huis met een roze vlag.
'Oh kijk. Daar is een baby verloren', wijst Danaë .

En David heeft vanwege een overkill aan spelletjes als SuperMario, Angrybirds en andere spelletjes apps het geschreven Engels ontdekt. Want zelf leren wij hem deze woorden niet natuurlijk. Nee. Nederlands is al ingewikkeld genoeg.
Als ridder verkleed joelt hij door het huis met zijn zelfgemaakte pijl en boog en kattapult gemaakt van een  wichelroede-achtig stokje met een elastiekje ertussen (ja, als tegenwicht tegen al het digitale vermaak): "En dan zeg 'finissj' en 'koal'. En dan is het 'tû ent'. En dan duw ik op 'kontienuuwe'. En dan schiet ik weer verder. Yeah."