vrijdag 29 april 2011

Dan maar zonder titel

Tiswatzeg. Een kleuter op schoolreis.
Een héle dag. Naar de dierentuin een eindje verderop.
Te moe om te praten is-ie.
We denken dat-ie giraffen heeft gezien. Maar geen ijsberen. En wel iets in het donker en vlinders vleermuizen.
En dan te bedenken dat het schoolreisje gisteren was.
En dat-ie nu nóg te moe is om te praten.
Dus wat-ie vandaag op de bso heeft uitgespookt... Ik ben bang dat we daar niet achterkomen.
Tenzij ik met terugwerkende kracht een vertaling krijg van de morsecode-knorrepot-taal die hij uitslaat.
Kortom, gezellig zo'n kleuter in huis.
Gelukkig heeft-ie nu vakantie. Kan-ie lekker een beetje bijkomen.

Whatelse?
Tja. Ik had weer een date met de fysio-vrouw:
Word je ook niet blij van. Althans, ik nog niet.
Tiswatzeg. Het komt te paard, en het gaat te voet, zegt mijn oma altijd.
Maar misschien werkt het bij mij andersom? En moet ik op een paard gaan zitten?

zaterdag 23 april 2011

Beter van niet

Was k net zo lekker bezig. Vond ik zelf dan hè.
Helemaal back into shape. Met grootse plannen in t vooruitzicht. Bijvoorbeeld meedoen met deze.
Alleen, mijn rechterknie vond het nog steeds niet zo'n goed plan, dat rennen.
Sterker nog: traplopen vond-ie ook steeds minder leuk.

Daarom deed ik eindelijk wat Huisgenoot en vriendin M. 6 weken geleden al zeiden: ik ging eens langs bij de fysiotherapeut.
- Hoi, zei ik.
En ik gaf haar de management summary van mijn klachten.
Efficiënt als ik ben, gaf ik haar ook direct even de deadline voor genezing. (Zsm. Asap. Jetzt. Gleich.) En mijn gewenste einddoel. (5 kilometers. Eind juni.) Man en kinders juichend langs de kant. Ik heb het hele plaatje in mijn hoofd zitten.
- Hmm hmm, knikte de fysio. En ze voelde met haar magic fingers nog eens even aan m'n knie. Althans, dat verwacht ik dan hè. Van die healing hands en dan - floep- weg pijn en ongemak. Want daarvoor zat ik daar tenslotte. To make things go away.
- Auw-auw-auw, deed ik. Geen healing hands dus.
- Retropatellaire pijnsyndroom. Plus een apexitis patella, constateerde ze.

Retro-watte? Apex-nog-iets?
Hebben ze daar ook gewoon een pil voor? Of een injectie desnoods?
- 2 weken absolute rust. Niet belasten. Zo min mogelijk traplopen. Fietsen alleen in eerste versnelling. Veel koelen met coldpacks.
OK. 2 weken niets. Dat had ik zelf ook al ingepland. So far so good. 5 km, eind juni; gaat lukken. Dacht ik optimistisch.
- Dan 4 weken opbouwen, ging ze verder met Het Plan. En daarna mag je je hardloopschoenen weer eens aan. Om dan van begin af aan weer te beginnen.
Wasdanou? Over 6 f*ing weken pas weer hardlopen? En dan weer beginnen met het debielenschema van 1 minuut kruipen en 1 minuut wandelen? Maar dan is de zomer al voorbij. En hangt mijn zorgvuldig opgebouwde topconditie weer halverwege mijn knieholten...
- Dus ja... die 5 kilometer eind juni: lijkt me beter van niet.
Keihard, die fysio-mensen.

En toen mensen. En toen. Toen vond ik mezelf Heel Erg Zielig.
Echt. Hardlopen is leuk.

zondag 17 april 2011

Geen woorden

Maar foto's. Vooral lekker veel. Want we waren een dagje 'er op uit'. Of is het 'erop uit'? Naja, who cares. t Was in ieder geval erg leuk.
En Ja. Toevallig houden we van roze.
En Nee. Het is geheel toevallig dat de jongens vandaag blauw droegen, en de meisjes roze.
Zoiets ontdek ik eigenlijk pas als ik de foto's in de auto terugkijk. Maar goed. Het lijkt dus alsof ik daar vanochtend waanzinning lang en goed over heb nagedacht. Natural talent...







En ohja. We gingen ook nog naar het strand vandaag.
Maar daar zijn dan weer niet zoveel foto's van. Iets met zand en wind enzo.
Maar ook dat was heel leuk. Oh, what a beautiful day! Yay!

woensdag 13 april 2011

Lisiteerd

Nah.
Zit ze weer eens op de see om een plas te 'faken'.

Zoals de afgelopen maanden echt ontelbaar vaak het geval was, mensen. Echt. On-Tel-Baar Vaak.
Meestal, na een minuut of 5 vruchteloos wachten op geklater, ontspint zich dan een dialoog wat lijkt op:
- 'Komt de plas al Danaë?'
- (heel beslist) 'Ja. Passje komt. Ja'.
- 'Nee toch? Ik zie toch niets? En ik hoor toch niets?'.
- (ietwat vertwijfeld) 'Oh neeh. Passje... Passje... Kom noe buite? Jah? Nee. Pass hoeffe niet. Pass klaar. Noe pietje ja'.
Oh, u wilt ondertitels bij de laatste zin? Nou, komt-ie:
"Onee. Plasje... plasje... Kom je nu naar buiten? Ja? Nee. Plas hoeft wil niet. Plas is klaar. Kunt u me nu alstublieft een papiertje geven allerliefste mama? Dan kan ik, geheel zelfstandig als ik ben, mijn eigen b.ips afvegen."

Roept ze nu opeens 'Heej, pass komt noe wou.'.
En verd.mdalstniewaaris, zie en hoor ik daar opeens water klateren.
Man. Zo trots. Een pauw en een aap zijn er niets bij.
Appauws. Hoera. Lisiteerd!

maandag 11 april 2011

Als u ons kwijt bent

We zitten hier...

Ndaag!

woensdag 6 april 2011

Time flies when you're having...

Men, wat gaat de tijd toch snel. Is het zo maar opeens alweer april.
Komt vast omdat ik zulke leuke dingen doe mensen. Vast.

Zo kocht ik vandaag gisteren - nah, ziejewel - eergisteren ondergoed voor onze gillende keukenmeid. Serious. t Is een wonder dat de ruiten hier nog heel zijn met dat oorverdovende gegil van haar.
Maar terug naar het onderwerp. Onderbroeken dus.
En t kind is er zo trots mee. Zo trots dat ze zes keer per dag haar luier moont naar iedereen die het maar wil zien. Of horen, want het gaat meestal gepaard met een luid Kijk. Ik heeft onnerboek. En hend.

En verders.
Verders startte ik to run. Jawel. Als in rennen. Als in een cursus hardlopen-voor-nitwits. Zo Start to Run dus.
En nu draaf ik braaf iedere zaterdagochtend met een vriendinnetje mee in de kudde nitwits die ook graag willen leren hardlopen.
Doordeweeks doe ik dan nog een trainingsloopje met coach Renate Wennemars op mijn oren.
En als ik eerlijk ben: het is fijn. Vermoeiend, maar fijn.
Alleen is mijn rechterknie daarvan nog niet zo overtuigd. Sinds de eerste training - op verkeerde schoenen, les 1: tennisschoenen zijn geen hardloopschoenen - kan-ie maar met moeite bekomen van een akelige blessure.
Rust nemen is geen optie. Want hé, de cursus is nu. En over twee weken worden we geacht een minuut of 25-30 aan een stuk te kunnen lopen.

Dus als u mij nu even wilt excuseren? Ik ben even een rondje rennen.
Yep. Time flies when you're having fun run.

maandag 4 april 2011

Van maart en kippenrimpels

Maart roert zijn staart, zegt David.
Dat klopt, zeg ik.
T is wel mooi weer hè, zegt-ie.
Hmm hmm,, hum ik terug, terwijl ik me bedenk dat het eigenlijk al april is. En dat het eigenlijk niet klopt, wat-ie zegt.
Dan heeft-ie z'n staart best goed geroerd, concludeert hij tevreden. En hij stapt weer op z'n fiets voor een rondje in de speeltuin.

En ach, daarna hè. Daarna zat-ie als een ziek vogeltje op de bank.
En als een ziek vogeltje naast me tijdens het eten. Eten deed-ie niet. Want ik ben zie-hiek, snotterde hij. Maar het toetje, dat wilde hij dan weer wel. Ergens voel je je dan toch een beetje genaaid.
Enniewee. Ziek dus.
Toen-ie eenmaal gloeiend in z'n bedje lag: Ik heb het koud, ik krijg er helemaal kippenrimpels van.