dinsdag 29 maart 2011

iPad, youPad, wePad

Nah.
Kijk nou. Een iPad2.
En het tikt zo maar een blogje.
Yep. There's an app for that.

En als u me nu wilt excuseren. Ik moet namelijk even Angry Birds neerknallen educatieve sopjes downloaden. Yay.

Huh. Schreef ik nu sopjes? Ik bedoel natuurlijk 'appjes'.
Kan nog leuk worden. Damnyouautocorrect.

maandag 21 maart 2011

Space. Espace. Raum. Oftewel, Ruimte.

Zo. Dat zit er op.
Dé. Foto's. Zijn. Gemaakt.
Van ons huis.

Een soort major mijlpaal in de route op weg naar het nieuwe huis. 
Maanden hebben we hier naar toe gewerkt. 
Want, het gaat om Ruimte Maken. 

Mensen die een huis kopen, kopen namelijk geen huis.
Nee, ze kopen Ruimte.

Nu had ons huis behoorlijk wat Ruimte toen wij het kochten. 
Met de komst van onze meubels, een ik-wil-geen-dozen-van-apparatuur-wegdoen-óók-niet-als-de-garantie-al-is-verlopen-tik van Huisgenoot en, oja, ook nog twee kinderen met bijbehorende meubels en speelgoed, bleek deze Ruimte de laatste tijd enigszins onvindbaar. Vandaar dat we onlangs zelf Meer Ruimte kochten.

Maar goed. 
Onze huidige Ruimte moet dus binnenkort verkocht.
Daarom werkten we de afgelopen maanden aan het Creëeren van Ruimte.
Ruimte maken kost namelijk tijd.

Om te beginnen zetten we een aantal jaar geleden een dakkapel op het huis. Want, zo Wint men Ruimte.
1-0 voor ons dus. Wat zeg ik. 3-0. Want het was werkelijk een Zee van Ruimte. 

Baby's blijken echter groter te worden. 
Hoe graag ik het nog zou willen, ze passen op een gegeven moment ècht niet meer in wippertjes, maxi-cosi's of badjes. Met een maand of wat wensen ze zich hoofdzakelijk buiten de afgebakende Ruimte van hun territorium, beter bekend als box, te willen begeven. 
Of nog erger, hun lijf neemt steeds meer Ruimte in. Ze dreigen uit koddige pakjes, snoezige jurkjes of stoere broekjes te barsten als je er niet snel een grotere verpakking om heen doet. 
Weggooiendoen van al het babymateriaal is nog nicht im Frage. Het overtollig kleine-kinder-spul verdween daarom naar zolder, alwaar het Ruimte stond in te nemen. 
Niet zo handig, als je de Ruimte wil Verkopen.
De meeste kleine-kinder-spullen verhuisden derhalve naar een kamer hemelsbreed zo'n 40 kilometer verderop. En passant veranderden we de indeling van de zolder, en brachten we 2 dozen vol met boeken naar de ramsj. 
Zo Schiepen wij Ruimte.

Licht blijkt ook Ruimte te zijn. Of althans daaraan bij te dragen.
En dus stond ik een paar weken geleden zo maar op een middag de ramen te lappen. Normaliter alleen een Hormonaal Ingegeven Klus als ik zwanger ben. Kunt u nagaan hoeveel Licht Ruimte wij nu in huis hebben.

Verder blijkt schoon-schoner-schoonst ook een Gevoel van Ruimte te geven. 
Daarom maakten wij schoon. Ontzettend schoon. Tot en met de tuinslang aan toe. We dweilden, zogen en poetsten ons gister drie slagen in de rondte. 
Ik werd er bijna smetvrezerig van. Geen handige combinatie trouwens, met twee kinderen die troep maken tot core-business hebben verheven. 

Afijn. Gisteravond was het zover.
De Ruimte is Hervonden voor zo lang als het duurt

Kijk. Een sneak-preview. 
Van eigen makelij. De officiële Ruimte-foto's door een erkend Ruimte-fotograaf zijn natuurlijk vast veel mooier.
Binnenkort, bij uw Ruimte-Verkoper:


En vooruit, omdat ik daarna zo lekker aan het klooien was met m'n fototoestel. 
Zo vaak heb ik geen bloemen in huis.

woensdag 16 maart 2011

Het zijn dus geen kaboutertjes

En een bouw-logje maar weer.
Dit was afgelopen zondag:

En dit was vanmiddag.
We waren getuige van 'live action on site'. On our site!
Mensen, er wordt écht gebouwd. Door bouwmeneren welteverstaan.
Niet door kabouters, zoals de kinderen soms lijken te denken. Want zo lijkt het namelijk een beetje, als je iedere zondag een kijkje komt nemen van achter het hek. Niemand te zien, hekken op slot. En hoe kan het dan, dat er opeens toch een muurtje staat?
Nou, zo:

Ze vonden het bere-interessant, die bouwmeneren.

De bouwopzichter vond het trouwens niet zo'n goed idee, een mevrouw met kinderen op de bouwplaats. We hadden het vooraf wel netjes gevraagd  bij de bouwkeet, maar kennelijk niet aan de goede persoon.
Terwijl hij ons met een behoorlijke Tukkerse tongval duidelijk maakte dat we maar gauw weer weg moesten, vroeg David hem recht op de man af: 'Welke taal praat jij? Want ik versta je niet.'

maandag 7 maart 2011

Alaaf...

Minstens 3 ridders, van wie David er ook één was.
Vijf Mega Mindy's.
Eén vlinder.
Twee boeven.
Twee autocoureurs.
Een stuk of wat feeën.
Een paar prinsessen.
Eén agent.
Eén K3-tje.
En een juf in pyjama.

Zelfgeknipte slingers en mooi gemaakte maskers.
Kortom: carnaval in de klas. Alaaf!

woensdag 2 maart 2011

Over een lievebees en een kinderziel

Jaaah, lente...
David en z'n vriendinnetje deden aan 'natuurbeleving' vanmiddag. Als een soort vadertje en moedertje van 2 lieveheersbeestjes.
Überschattig eigenlijk, zoals ze met oprechte verwondering naar het beestje keken, eten voor hem zochten en om de beurt op ze pasten en zorgden dat ze niet weg liepen.
En hoe ze juichten als ze meenden dat de beestjes hadden gegeten van de blaadjes. En hoe ze ze voorzichtig oppakten om ze over hun vingers en handen te laten lopen.
Ja, ach... Kijk nou...

Iets minder überschattig werd het toen X. met een vriendje langs liep.
Héé, X... riep David, net iets luider dan nodig.
En X, moet u weten, is een jongetje voor wie David vanaf zijn eerste schooldag zo'n beetje een maffe 'adoratie' heeft.
Want 'X. is stoer, mam'. En X. zegt bijvoorbeeld steeds 'tegen Y dat hij een soepkip is, en doet dan naa-na-na-naa-na'. (uweetwel, dat irritant pesterige riedeltje).
Afijn, you get the point.

Terug naar de heessebeesses, zoals ze volgens Danaë heten.
Het vriendinnetje van David was reeds afgehaakt. Een plotselinge overkill aan kleuter-testosteron, denk ik.
Bleven dus drie jongetjes over, waarvan er 2 wel heel dicht op de natuur gingen zitten, zeg maar.

Eén van de lieveheersbeestjes zag nog kans te ontkomen aan de graaiende kleuter-vingers die op experimentele wijze wilden vaststellen hoe stevig de pootjes aan het insect vastzitten.
De ander werd onderworpen aan de modderbadtest. Kan een lieveheersbeestje bijvoorbeeld op zijn rug in de modder nog zelfstandig omdraaien?
Of de meptest: hoe hard kun je een lieveheersbeestje uit een dekseltje slaan?
David zag het allemaal met vertwijfeling aan. Aan de ene kant stoer meejoelen, en aan de andere kant toch een beetje onthutst over de grofheid van zijn 'vriendjes'.

Kortom, ik greep dus in.
En verzocht de hooligans het beestje, dat inmiddels wat versuft op de bodem van het jampotje zat, met rust te laten.

Vanavond had ik het er nog eens over met David. Over hoe lief hij eerst had gespeeld met het lieveheersbeestje.
En hoe het beestje het eerst vast heel leuk vond bij David en zijn vriendinnetje. En hoe het zich daarna rot schrok van zoveel hardhandigheid. En dat hij nu vast uit zijn jampotje is gevlucht, op zoek naar een nieuwe heg.
Maar mama, zo bedoelde ik het helemaal niet..., zei hij een beetje verdrietig.
Zou hij nog terug komen? Dan kan ik sorry zeggen, zei hij nog verdrietiger.

En nou zit ik toch met een probleempje, lieve mensen.
Het lievebeest ligt al de hele avond onbeweeglijk in zijn potje.
Morsdood.
Hoe ga ik 'm dat vertellen?

dinsdag 1 maart 2011

Hoe je je grote broer om je vinger windt

Eerst was het Daataa.
Toen was het een tijdje Daatjeh.
En nou fleemt ze sinds gister Daa-fììt...helpe?

En die grote broer maar rennen...