vrijdag 17 december 2010

Hoe een sneeuwvlokje de dark side van zijn moeder ontdekte

Het is 's ochtends. Nog pak 'm beet een minuut of 10 voordat we moeten vertrekken naar school, dus enige stress is merkbaar.
Ja. Bij ons wel.
Maakt niet uit hoe vroeg ik m'n bed uit stap, op de een of andere manier is er altijd wel iets (of iemand) dat een zwart gat in de tijd veroorzaakt. Is het niet een omgegooide omgevallen beker melk, dan wel een onverwachte kakluier of een centimeter ijs op je auto.
Het kind eet ondertussen met lange tanden z'n boterham en heeft eigenlijk meer oog voor de Playmobil-brochure die naast z'n bord ligt.

Plotseling veert hij op.
'Nee, ik moet niet deze kleren aan. Ik moet een wit t-shirt aan.' zegt-ie. 'Want ik ben sneeuwvlokje', voegt hij er aan toe.

Uit de stapels was kan ik nog net een optisch wit t-shirt trekken om daarna het sneeuwvlokje dwarrelend stuiterend achter te laten bij een juf en klas in Kerststemming.
Alles geheel pais en vree, zoals het hoort op de dag van de Kerstviering.
In de kring staat de Kerstboom te jammeren dat hij zijn groene shirt is vergeten. De moeder van de Kerstboom moppert samen met een moeder van een Lichtje-zonder-geel-shirt dat de juf dat op z'n minst het kledingvoorschrift voor de Kerstviering op een briefje had kunnen meegeven.

En er is niet alleen een Kerstviering, er is ook een Kerstdiner. Om kwart voor 6 's avonds werd het sneeuwvlokje weer op school verwacht. Voorzien van hapjes en bestek.
Als nietsvermoedende moeder van een 1e-groeper dacht ik 'oh leuk, gezellig'. My maiden schoolkerstdiner. Yay.

Maar het is helemaal niet leuk en gezellig. Het blijkt één grote bron van kerststress.
Allereerst de hapjes.
Wat ga je maken? Sandwiches, dacht ik. Met ham en kaas, en ook met zalm. Want het sneeuwvlokje vindt dat zo lekker. En dan ook een beetje feestlijk aankleden. Want het is tenslotte kerst.
Dus ik mikte wat kerstige cocktailprikkers op de broodjes en zette het geheel op leuke zilveren bordjes.
Maar het kan ook anders. Blijkt.
Koop-een-stapel-Danoontjes heet deze optie. Wist ik niet.
Maar ik zal het zeker onthouden. Kan ik volgende keer de avond voor het Kerstdiner ook weer gewoon sporten in plaats van broodjes snijden en smeren.

En dan het tijdstip van handeling.
Vooral handig op donderdagavond. Als er toch altijd al redelijk wat file op de weg staat. Laat staan als er sneeuw ligt. En ik daarom dus al om kwart over 4 achter m'n bureau weg moest om het kind op tijd op te halen bij de BSO. Sorry baas. Het kind heeft kerstdiner.
Maar hee, toch op tijd bij de BSO. Da's mooi.

Ik haalde een sneeuwvlokje op die door alle spanning weer eens een ongelukje had gehad en dus in een bijzondere kledingcombinatie de auto instapte.
Maar hee, who cares. Want we we hebben nog 5 minuten om het kippeneindje van de BSO naar school af te leggen per auto.
En dan - waar ze vandaan kwamen, ik weet het nog steeds niet - opeens allemaal auto's met ouders en kinderen met borden, schotels, pannen.
Blijkt dat alle scholen in de buurt vanavond Kerstdiner vieren. En dat alle ouders aan just-in-time-delivery dachten te doen. Om 17.45 uur sharp.

Als ik dan niet meer voor- of achteruit kan wegens ultragladde straat, klem gereden wordt door een opdringerige ouder en ook nog eens een bocht niet kan nemen zonder dat ik op een haar na een lantaarnpaal schamp omdat zo'n laml.ul-ouder die te beroerd is om een eindje naar de bso te lopen met z'n auto 10 andere auto's staat op te houden ...
nou, dan word ik boos.
En als ik boos word, dan ga ik heel erg vloeken. Blijkt.

Het sneeuwvlokje zat op de achterbank met open mond alle nieuwe vocabulaire uit zijn moedersmond in zich op te nemen.
En keek wat benauwd toen hij zijn moeder zag uitstappen en de laml.ul-ouder op z'n raampje tikte en hem verbaal stimuleerde zijn auto ergens anders in de straat te parkeren of hem anders op een heel klein donker plekje te stoppen.
'Maar mama, ik weet heus wel dat je zulke woorden eigenlijk helemaal niet mag zeggen', piepte hij zachtjes toen ik weer instapte.

Maar verder...
verder was het een zalig Kerstdiner.

7 opmerkingen:

Saralien zei

Heerlijk stukje. Voor de lezer dan he. Welkom in de wereld van de bassisschooloudersdiegeenzinhebbenindatgedoemetkerst. En juffen die vooraf communiceren over de festiviteiten, die zijn maar heeeel zeldzaam. (-;

Saralien zei

Oja, en die darkside, die hebben ze de afgelopen weken van mij ook weer goed gehoord hoor, zeker in de auto met sneeuw en glad ~-;

renske zei

hahahahaha
bij susy schrijft ook al log over kerstdiner, in de reactie's zie je ene renske staan die kant-en-klare snack gehaktballen maakte, krijg je gratis deze tip;-)
de juf zei overigens dat de vrolijke prikkers die ik in de ballen had gestoken het meest populair waren hahahaha
wellicht kun je ook een log besteden aan het gegeven dat mirthe 17 kerstkaarten heeft gekregen van kinderen in de klas en wij niet aan kerst kaarten "doen". wel is er in de school geen enkele tissue te bekennen en zorg ik er nu voor dat er iedere week voldoende tissues zijn in haar klas en ik tegen de andere moeders zeg die roepen dat ik me vooral niet verplicht hoef te voelen om ook kaarten uit te delen dat ik mij zeker niet geroepen voel hahaha en mijn geld en papier liever inzet voor tissues.
nou, fijne kerst he en een goed 2011

renske zei

nb
kant-en-klare snack gehaktballen maakt moet dus zijn;
kant-en-klare snackgehaktballen OPWARMDE

Mrs. T. zei

Ai, stress ten top dus. En nu: vakantie???
Moet zeggen dat ik wel heel erg genoten heb van je humorvolle stukkie.

Nicole zei

Gelukkig liep het toch goed af! Maar het klinkt als een behoorlijke hoop stress.

Liane zei

o o o wat geweldig (voor de lezer dan) toch weer, en ik mag zeggen, gelukkig maar een heel klein beetje herkenbaar: de school van Jonathan communiceert best goed van tevoren, en Freddie was zo slim het meest simpele door de kleuters gekozen gerecht heel snel voor mij in de wacht te slepen (het zou voor mij geen optie zijn etenswaren die warm en mooi opgemaakt moesten zijn op de fiets door de sneeuw met 2 kinderen mee naar school te slepen): ik heb alleen maar voor een stapel verse croissants hoeven zorgen, heerlijk! Maar bij de meeste ouders zag ik hetzelfde als bij jou. Misschien had ik puur mazzel dit jaar.