Ja. Laten we het daar eens over hebben.
We waren weer eens bij de orthopeed op controle.
Eigenlijk in de hoop dat we het eerst komende jaar niet meer terug hoefden te komen.
Maar helaas.
Op de foto blijkt de rechterheup nog steeds ergens te zweven rond 'standje net-wel-net-niet-normaal'.
Het zou kunnen dat er in/bij/rond het heupkopje en het heupkommetje wél kraakbeen aanwezig is dat tot bot uitgroeit. Dat valt op de röntgenfoto namelijk niet goed te zien. Aldus de orthopeed.
Het zou ook kunnen, dat dat kraakbeen-bot er niet is. En dan staat haar ene heupje dus nog steeds niet goed. Aldus de orthopeed.
Het spreidbroekentijdperk hebben we gehad. Dat zal nu niet meer helpen. Aldus de orthopeed.
En als die potentieel aanwezige kraakbeentjes zichzelf dus niet omtoveren in bot, dan moet het kind tóch geopereerd worden. Aldus de orthopeed.
En dus ziet de orthopeed ons graag terug over een half jaartje.
Kortom. Afwachten maar.
En toch hè. En toch.
Toch vragen we ons stiekem af of we nu ook op dit punt waren beland, als dit niet was gebeurt.
Helaas. Dat zullen we nooit weten.
Maar de vraag blijft toch door ons hoofd spoken.
Nu maar hopen dat het onzichtbare kraakbeen de komende tijd gewoon doet wat het moet doen.
Oja.
The girl got herself today some nice boots.
Maat