zondag 26 september 2010

Heupjes

Heupjes.
Ja. Laten we het daar eens over hebben.

We waren weer eens bij de orthopeed op controle.
Eigenlijk in de hoop dat we het eerst komende jaar niet meer terug hoefden te komen.
Maar helaas.

Op de foto blijkt de rechterheup nog steeds ergens te zweven rond 'standje net-wel-net-niet-normaal'.
Het zou kunnen dat er in/bij/rond het heupkopje en het heupkommetje wél kraakbeen aanwezig is dat tot bot uitgroeit. Dat valt op de röntgenfoto namelijk niet goed te zien. Aldus de orthopeed.
Het zou ook kunnen, dat dat kraakbeen-bot er niet is. En dan staat haar ene heupje dus nog steeds niet goed. Aldus de orthopeed.

Het spreidbroekentijdperk hebben we gehad. Dat zal nu niet meer helpen. Aldus de orthopeed.
En als die potentieel aanwezige kraakbeentjes zichzelf dus niet omtoveren in bot, dan moet het kind tóch geopereerd worden. Aldus de orthopeed.
En dus ziet de orthopeed ons graag terug over een half jaartje.

Kortom. Afwachten maar.

En toch hè. En toch.
Toch vragen we ons stiekem af of we nu ook op dit punt waren beland, als dit niet was gebeurt.
Helaas. Dat zullen we nooit weten.
Maar de vraag blijft toch door ons hoofd spoken.
Nu maar hopen dat het onzichtbare kraakbeen de komende tijd gewoon doet wat het moet doen.

Oja.
The girl got herself today some nice boots.
Maatje 24. En bijna 90 f*ing euro.

maandag 20 september 2010

De rollen zijn omgedraaid

Gekke gewaarwording als-ie opeens op een voorbij rijdende vrachtwagen een 4-letterwoord goed leest. Tijd dus voor nieuwe lectuur en nieuwe rollen.
Wij worden tegenwoordig voorgelezen bij het naar bed gaan...

zondag 12 september 2010

Waarom zo weinig logjes

Shocking.
Althans, dat vind ik zelf. Want al meer dan een week niet gelogd.
Verhaaltjes dwarrelen al dagen in fragmenten door mijn hoofd, maar lijken er niet uit te willen komen.
De fragmenten hebben namelijk last van hevige concurrentie. Concurrentie van 'zware beslissingen'. En dat kost veel mentale energie, zoals u misschien zelf wel weet.
Waarover de zware beslissingen gaan, zal ik een keer schrijven als de kogel écht door de kerk is. Nu heb ik daar weinig zin in, aangezien je nooit weet wie er meeleest.

Afijn.
Tel daarbij op een serieuze overbelaste pols. Ja. Echt.
Door teveel muizen, kinderen-in-en-uit-fietszitjes-tillen or whatever.
En dat is Ontzettend Niet Fijn en Onhandig. En bij tijd en wijle zelfs een beetje pijnlijk.
Verder is het foto-album van onze vakantie nog steeds niet af. Ik ben halverwege, en door die stomme pols ligt het een beetje stil. Balen vind ik zelf, want het lijkt me heerlijk om met een boek (of twee...) vol herinneringen op een regenachtige dag als vandaag op de bank te zitten.
Naja. tisnietanders.

Gelukkig is daar '24'.
En deden Huisgenoot en ik de afgelopen week een tv-marathon.
En mensen - bekentenis - kennelijk zijn we geen 18 meer. Na een week werken op vrijdagavond tot 1 uur 's nachts afleveringen kijken en dan de volgende morgen weer fris en fruitig zijn, dat lijkt iets uit het pré-kindertijdperk.
Naja.
Dat u t even weet. We takelen af.

vrijdag 3 september 2010

En hij vindt het Léuk

Ja hoor. Wij zijn er nog wel. Alleen een beetje druk.
Met het inregelen van een nieuw doordeweeks-ritme bijvoorbeeld.
Of met het maken van nieuwe wilde plannen.
En natuurlijk dat vakantie-foto-album. Ja nog steeds. Weet u wel hoeveel werk dat is? Manmanman. Ik houd er gewoon een muisarm/pols aan over. Kan ook liggen aan m'n laptop-zonder-muis natuurlijk.
Nahgoed.

Alweer 3 weken school achter de rug. En hij vindt het heerlijk. Denken we althans.
Hier en daar een beetje wennen natuurlijk. Want 'je hand opsteken vóór dat je wat zegt' en 'wachten totdat de juf je aan het woord laat', dát is natuurlijk best een beetje moeilijk als praten je corebusiness is. Of gewoon stom, om met meneer zelf te spreken.
Maar gym is leuk. Alhoewel nog wel een beetje eng (een glijbaan zonder randjes, dat doe ik niet hoor mama).
En letters zijn ook leuk. Sinds een paar dagen 'hakt-leest' hij alle woorden die hij tegenkomt in z'n boeken, de Donald Duck, de krant, reclamefolders etc. De letters achter elkaar plakken en zo hele woorden lezen, dat doet-ie nog niet. Lijkt me ook nog een beetje vroeg trouwens. Was het niet groep 3 waarin ze écht leren lezen?
Hij knipt en plakt zich drie slagen in de rondte, kleurt olifanten, tekent opeens heel herkenbare poppetjes en vindt dit alles ook ontzettend leuk.

Na een schooldag is-ie niet eens super afgepeigerd of onuitstaanbaar van moeheid (ja, aan het einde van de week misschien eens een keertje).
Ach, misschien was-ie er gewoon ontzettend aan toe, die jongen.