Dagje Yosemite Falls

Noot vooraf: bedenk bij het lezen van dit logje een heerlijke puur-natuur-dennenluchtje - nee, geen spuitbussenlucht -, en het permanente geruis van een snelstromende rivier. En is het tegen de avond, dat u dit leest, bedenk er dan nog de geur van een zelfgestookt kampvuur bij.

Oh wat is het hier mooi!
Dat wisten we eigenlijk al omdat we hier 10 jaar terug ook waren, maar het is nog steeds prachtig.
Mooie hoge naaldbomen met een heerlijke geur, voortdurend het geluid van stromend water of anders het geluid van watervallen. Echt, geweldig! En nu, terwijl ik dit tik, een prachtige sterrenhemel als ik tussen de dennenbomen omhoog kijk.

En het was supermooi weer vandaag. Daar waar ik ons vorige week nog in een dikke jas en lange broek door het park zag koukleumen, liepen we nu in ons t-shirt en korte broek naar de voet van de Yosemite Falls.  En we aten zelfs buiten!

Huisgenoot en David ontstaken vanavond als ware pyromanen de bbq-pit die - net als de picknicktafel - bij onze campingplaats hoort: de worstjes waren heerlijk en als toetjes roosterden we lekker Amerikaans marshmellows boven het vuur.

Na een grote beker koffie gingen we vanochtend naar het Visitor Center, waar we voor David een Yosemite Little Cub-program boekje hebben gekocht. Een erg Amerikaans education program, maar het geeft David een doel met de wandelingen. Leuk om aan de hand van gerichte vragen te merken wat David eigenlijk om zich heen ziet.

De wandeling van vandaag ging naar de voet van de Yosemite Falls, een prachtig gezicht omdat er flink wat water naar beneden komt door al het smeltwater.
Danaë zat prima in de rugdrager, en zwaait vrolijk onder een luide Awoow (hallo dus, maar dat had u vast wel door) naar iedere eekhoorn die we zien - en dat zijn er best veel - .
Ook ontdekt ze veel vogels (googoow) en wipt dan heel enthousiast op en neer in de rugzak. Tot groot vermaak van veel Amerikanen, die dan oh how cute roepen en haar soms in haar wang willen knijpen. Dat vindt Danaë dan weer niet zo leuk (en terecht, want ik vind het vreselijk als wildvreemde mensen ongevraagd aan mijn kinderen zitten te frutten).

David legde de wandeling 3x af door al zijn heen en weer gedartel en zocht de allermooiste takjes uit. De waterval vond ie ook heel mooi (gelukkig maar) en deed zijn best om de antwoorden op de vragen uit het boekje te vinden.
Ook op de campground heeft David het prima naar zijn zin (soms iets te veel, want dan wil hij niet mee wandelen...): overal liggen grote dennenaalden, denneappels, stokjes en steentjes. En daarmee kookt hij vanalles, of hij doet alsof hij een kampvuur bouwt. We hebben dan werkelijk geen kind aan hem.

Edit 7 juni 2010: Jaaa, foto's...