vrijdag 12 maart 2010

Prettig weekend...

And the award for the worst mother of all goes to... me...
And the award for the most guilty feeling mother of all goes to... me...

Reden: zondagmiddagarmpje op vrijdag.
Slachtoffer: David.

En als het dan nog tijdens het spelen of stoeien gebeurde, dat zou dan nog íets zijn.
Tenminste, daar hangt in mijn ogen dan nog een vage zweem van 'uit de hand gelopen dolletje' overheen.
Maar nee...

Plaats incident:
In de Albert Heijn, tijdens een ellenlange dram-stampvoet-brul-partij, omdat-ie wel-niet-wel-niet kon kiezen tussen 2 tandenborstels. En uiteindelijk van mij niet mócht kiezen omdat ik na 5 minuten besluiteloosheid over een Tijgetje- of een Iejoor-tandenborstel er helemaal klaar mee was.

Wat dus de eigenlijke aanleiding voor David was om zich voor, bij en na de kassa's en buiten krijsend ter aarde te storten en schuimbekkend van woede zijn omstanders te laten meegenieten van het feit dat hij het er niet mee eens was.
Ondertussen zat Danaë stoïcijns in haar buggy een beetje te duimen en weg te dromen, alsof deze blèrpartij-ondersteund-door-maaiende-ledematen dagelijks wordt opgevoerd.

Meewarige blikken van klanten en AH-personeel waren mijn deel. En een schouderklopje van een medemoeder die vond dat ik zo prettig rustig bleef. Hoe fijn, NOT.
Een service-medewerker vond het nodig om extra service te verlenen en het kinderkarretje van David over te nemen.
Dat vond David een nóg slechter idee dan het hele tandenborstel-debacle en gaf zijn karretje, met één arm worstelend aan de mijne, niet zo maar gewonnen.
Rustig tilde ik de tierende jongen in brandweer-houding over mijn schouder en duwde Danaë naar de uitgang.

Eenmaal buiten en weer neergezet....
stortte hij zich weer eens ter aarde,
en trok ik 'm aan een arm weer omhoog.
Hij zei nog iets als 'Auw mama, je doet me pijn'
En ik dacht nog iets als 'ik doe helemaal niets geks'.

Lang verhaal kort:
Hij: hele weg naar huis blijven brullen, volhardende woestheid afgewisseld met iets niet-pluizigs.
Zijn arm niet gebruiken. Eenmaal gekalmeerd geen praatjes maar stil op de bank, met zijn armpje zielig op zijn buik geplakt.

Ik: me rot geschrokken. Schuldgevoel tot in mijn poriën. Dokter gebeld. Vriendin M. gebeld. Huisgenoot gebeld. Geprobeerd rustig te blijven, maar da's nogal lastig als je denkt dat je de arm van je kind per ongeluk gebroken hebt.

Wij: naar de dokter. Die hoort het verhaal aan, friemelt wat aan zijn handje, duwt eens hier en trekt eens daar.
En dan, floeps - deus ex machina - daar is het armpje weer. En het armpje pakt routineus een boek van Kabouter Plop.
En hóps, daar zijn de praatjes van de eigenaar van het armpje ook weer.

De dokter: ach, een zondagmiddagarmpje. Kan gebeuren. Heb het zelf ook wel eens met mijn dochter gehad. Iets te hard aan getrokken tijdens het stoeien. Niet meer doen. Prettig weekend nog.

12 opmerkingen:

Saralien zei

O wat moet jij je rot hebben gevoeld!!! Fijn dat het zo relatief eenvoudig weer opgelost is. Heeft hij er nu nog pijn aan?

Annelies zei

Woeps!!!!!!!!!!!!!!!! Wat een verhaal!!!! 't Is weer hilarisch opgeschreven, moest er erg om lachen, maar ... pfff... ik kan me wel zo ongeveer voorstellen hoe ongelooflijk K jij je gevoeld hebt....

In ieder geval fijn dat de dokter het voor een zondagmiddagarmpje aanzag.. ;-)

Liefs Annelies

Mrs. T. zei

Oh, wat een ellende zo'n dwarse peuter. Ben blij dat we dát tijdperk inmiddels gehad hebben.
Dat armpje, dat is dan natuurlijk weer helemaal niet leuk. Maar gelukkig viel het allemaal hartstikke mee.

Linda zei

Ooowww... ik zou me ook zo rot gevoeld hebben. Zowel over het op de grond liggen van zoon als het armpje.
En ik denk dat ik het niet eens zou loggen... uit schaamte.

Inderdaad gelukkig dat het snel opgelost is.
En joh, je deed het niet expres natuurlijk.

Maggie dan nu allebei de tandenborstels?

Liane zei

Pfff al heb ik niet veel zinnigs meer toe te voegen aan alle andere reacties (schrik tijdens het lezen, snappen hoe K het gevoeld moet hebben voor je etc....) wat fantastisch dat je hierover zo'n leuke log kunt en durft (te) schrijven!!!

renske zei

Hoi
volgens mij kwam ik jou eens tegen toen mirthe zo'n bui had bij de ah!
Kan echt gebeuren hoor, mirthe heeft het meerdere keren gehad met haar elleboog gewricht, gelukkig altijd met ed in de buurt die dan een soort van-pistool-laden-beweging-maakt en floep; direct totale ontspanning en niks meer aan de hand eh..elleboog.
het vervelende is dat als het eenmaal een keer gebeurt de banden een beetje losjes gaan zitten dus ik zou maar eens op google kijken hoe je zelf zo'n schouder terug kan draaien ;-)
groeten renske

Krista zei

oei pijnlijk... zowel dat op-de-grond-liggen als ook zijn armpje, maar zeker ook de reactie van Renske: zelf schouder terug draaien??? of klinkt dat enger dan dat t is? En dan heb ik nog wel een medische achtergrond...
Hoe is hij er nu onder?

Jools zei

Zondagsarmpje, was direct het eerste wat ik dacht..en ja hoor.. voel je niet schuldig, dat gebeurt de besten (vrienden van ons twee keer..., met hetzelfde kind!)

MaMarije zei

@Mammalien: hij heeft er geen enkele last meer van, eigenlijk meteen nadat het weer goed in elkaar zat.

@Annelies: echt, t heet echt zo, een zondagmiddagarmpje. Google er maar ns op.

@Toaske: was idd wel opgelucht dat het niet gebroken was. Want dat dacht ik namelijk en ik begreep er niets van. Helemaal niet aan een elleboog uit de kom gedacht, gek genoeg...

@Linda: nee hoor, hij mocht nog steeds geen tandenborstels. Die heeft zijn vader de volgende dag gekocht. We moeten wel consequent blijven natuurlijk.
Maar hij mocht wel de hele middag film kijken (Cars...). K moest toch wat met mn schuldgevoel.

@Liane: moest ook even denken hoor, of ik hierover wilde schrijven. Maar ja, t werkt toch therapeutisch, haha.

@Renske: t was zn elleboog die uit de kom was; maar k geloof dat ik het toch maar overlaat aan de professionals. Jij boft maar met Edgar in de buurt ;-)

@Krista: niets meer aan t handje (enne, fyi: bovengenoemde Ed is huisarts... komt dus helemaal in orde)

@Joeltje: nu ik het er over heb met andere mensen, blijkt dat het inderdaad wel vaker voorkomt. Alleen hoor je dat nooit. Gek toch, ;-)
Maar k hoop een 2e keer niet mee te maken, k schrok me t apelazerus...

prutsen zei

Guilty feeling? Kan ik inkomen. Worst mother? Neen hoor. Dat kan iedereen overkomen. 't Belangrijkste is dat hij er niks aan heeft overgehouden. 't Is ook niet niks hé, zo'n krijsende kleuter.

Door zei

Oops! Niet leuk om mee te maken zeg. Maar gelukkig viel het mee. Zo is hier een vader op school over zijn kind gevallen; pa had niks maar kind drievoudige beenbreuk!

anne zei

Ook eens voorgehad: de onthaalmoeder belde dat Sterre haar arm nimmer gebruikt. In t ziekenhuis: floep en geregeld!!