vrijdag 12 februari 2010

Nog even over de Beejesoow

Want daar moet het kind heen, als-ie eenmaal Ontzettend Vierrr is, eindelijk naar school gaat en zijn moeder naar haar dagbesteding voor volwassenen werk.

Ook hier kennen we wachtlijsten. Dus toen meneer 2 en een half exact was, hebben we m volgens de regels direct ingeschreven.
En - hoera - er blijkt plek te zijn, straks na de zomervakantie. We mogen zelfs een soort van kiezen. Eéntje om de hoek, of ééntje verder weg, maar wel aan de rand van het bos.
Dus we gingen maar eens een kijkje nemen om een keus te maken.

Nou ben ik er al een tijdje achter dat je bij 'kiezen' als kind meestal op andere dingen let dan als ouder.
Bijvoorbeeld bij het kiezen voor een middelbare school. Geef mij een roze koek met chocolademelk, en ik ben om. Echt, k ben heul gemakkelijk om te kopen. En toen zag ik mij daar - hopsa, verblind door het suikershot - opeens wel lopen met m'n veuls te zware boekentas, door die blinkende marmeren gangen.
De andere school had immers alleen maar lelijke bruine gangen. En ook nog eens een handjes-gevende rector, dus dúh, dáár ging ik echt niet heen.

Nog nasmakkend op mijn rozekoek, lette ik niet op andere dingen waarop je zou kunnen letten, als je dan toch een school zoekt. Zoals het grotere geheel. Sfeer. Andere mensen die er ook rondlopen.
Zoals ouders betaamt, deden mijn ouders dat wel. En kwamen vervolgens tot de conclusie dat de bruine-gangen-school met suffe rector waarschijnlijk beter bij mij zou passen.

Maar ik was Ontzettend Twaalf en moest en zou naar de roze-koeken-school.
Want anders zou ik Vreeschlijck Ongelukkig worden, pruilde ik toen het verschil in 'school-inzicht' tussen mij en mijn ouders aan het licht kwam.
En jullie hoeven niet Voor Áltijd door die lelijke gangen te lopen, mokte ik er nog bovenop.
En zo geschiedde. Ik ging naar de Roze-Koeken-School.

En achteraf kijk je een koe in de kont kan ik mijn ouders niet ongelijk geven.
Sterker nog. Ik denk dat ze gelijk hadden. En dat het terecht was dat mijn broertje wél naar de bruine-gangen-school is gegaan. En daar een fantastische schooltijd heeft gehad, met vrienden die hij nu nog ziet.
Aan de andere kant: ik heb Huisgenoot toch maar mooi overgehouden aan mijn roze-koeken-keuze.

Nahgoed. Lange aanloop naar Beejesoow verhaal.
En dat allemaal omdat ik dus opeens 'aan de andere kant' van de keuze stond. Als moeder.
Èn omdat ik heus wel zag waar hij als een blok voor viel: de computer met racespelletjes in het kleine muffe kamertje van de 8+-kinderen.
Dat je Wel Acht moet zijn om daar te mogen zitten, dát snapte hij niet. Want de juf doet om 5 uur gewoon het gordijn open hoor mam. En dan mogen de kléine kinderen daar óók zitten hoor.

Om kort te gaan: hij gaat uiteindelijk fijn naar de Beejesoow om de hoek.
Niks geen computer, muffige achterkamertjes, verveelde bijna-pubers of zelfgebreide juffen.
Wel heel veel kindertjes van zijn 'eigen leeftijd', bergen auto's, lego, puzzels met heel veel stukjes, een glijbaan, verkleedkleren, én een Hijskraan.
En dat laatste, dat was dan nog wel de moeite waard, vond-ie.

3 opmerkingen:

Saralien zei

Ja, haha. Ik zie het helemaal voor me. Ik bega na 7 jaar nog steeds de fout om eerst aan hun te VRAGEN wat ze zelf willen ipv een eigen keuze maken en ze daar zachtjes maipulerend mee in te laten stemmen...

Linda zei

Klein deurp hier. Gewoon maar 1 BSO. Viel niks te kiezen.
Timmy vindt het geweldig. De BSO. En daarom gaat ie zelfs nu ik met verlof ben ook nog vaak.
(en omdat we het bij afwezigheid TOCH ook moeten betalen... ).

prutsen zei

Haha, al een geluk dat je een kind van vier net nog iets meer kan beïnvloeden dan eentje van twaalf ;-).