vrijdag 25 december 2009

Van een spreidbroek-loze zomervakantie en een zwarte kerstkaart

Tjee zeg. En toen bleek ik ook nog een leven náást het bloggen te hebben. Een werkend leven dus.
De 2e ronde van de campagne is inmiddels achter de rug, de kerstvakantie al lang en breed begonnen. Dus. Wat is mijn excuus?

Hmmnja.
Om te voorkomen dat ik in een zwart gat zou vallen na dikke vette meer-dan-40-urige-werkweken, bedachten we op de valreep nog even een projectje. Want ojee, ik zou maar eens ledig nietsdoen.

Een projectje dus. Projectje Zomervakantie 2010.
Want: het kind wordt eind mei 4. En dan zou-ie naar school moeten. Of nouja, móeten... t Is natuurlijk eigenlijk meer mógen, leerplicht-technisch gesproken.
Dus bedachten we dat we fijn in juni op vakantie gaan. Want nog geen hoogseizoen.
We knipperden een keer met onze ogen en toen had ik plotseling een route van San Francisco naar Salt Lake City met een camper uitgestippeld. Op zoek naar beren, wolven en indianen.

En nu wikken en wegen we onder de kerstboom of we het gaan doen. Of liever gezegd, of we dat durven. Met 2 kinders. Een vliegreis. En een maand door de Joe Es of Ee.

En verder?
Life's goes on. And her hips too, bleek bij controle door de orthopeed.
Sinds half november is Danaë overdag spreidbroek-loos. Dat vierden wij met de aanschaf van een broek. Niks geen leggings meer, maar een hippe spijkerbroek.

Ze kruipt steeds harder en ook steeds vaker op de échte manier: eerst nog met haar bovenbenen plat op de grond slepend, als een soort krokodil. Maar nu steeds meer met haar kont van de vloer, met haar benen in een omgekeerde V-stand.
Staan doet ze nog niet, en praten ook niet. Da's best raar, na 1 kind die zich vanaf zijn 1e verjaardag in sneltreinvaart een gigantische vocabulaire eigen maakte.

What else? We vierden Sint, voor de 1e keer écht. Leuk, maar vooral spannend, volgens David.

We knipten, plakten en kleurden kerstkaarten.
Totdat-ie er geen zin meer in had. Want zo werkt dat bij 3-jarigen. Die in het bezit zijn van een 1-jarig zusje die het tegenwoordig heeft voorzien op al het speelgoed van haar broer.
Dan moet je kennelijk bij iedere oprukkende beweging van je zus alle puzzels en auto's acuut met hand en tand verdedigen. En is op commando kerstbomen kleuren met je moeder wel het laatste waar je aan denkt.
Bovendien: kerstbomen kleuren? In rood en groen zeker? Da's voor mietjes. Ze moeten gewoon integraal zwart. Want "Zwart is stoer. En zwart is voor jongens."

Dus.
Heeft u onlangs een wat depressieve kinder-arbeid handgemaakte kerstkaart van ons ontvangen, dan wensen wij u nog steeds een hele Vrolijke Kerst.
Bij deze.

5 opmerkingen:

Cisca zei

Ja, ik zeg natuurlijk: Gaan! Supergaaf, en het kan echt prima. Ik heb nog nooit met twee kinderen gevlogen, maar wel al twee keer alleen met Kobus, en het is echt wel goed te doen.
Ik snap alleen niet waarom jullie naar de Westkust willen. Kom naar de Oostkust. Want daar wonen wij, en het is daar sowieso veel leuker...

O, even een praktische tip, wij hebben de laatste twee keer wel voor Kobus een eigen stoel gekocht. En vinden dat zeker het geld waard.

Fijne Kerst!

Saralien zei

Ik ben sowieso een tutje, word al gestresst bij een weekendje centerparcs met 3 kids, dus vraag het niet aan mij. Ik bewonder de mensen die het wel durven wel, lekker eropuit met kinderen, een vakantie waar je zelf ook iets leuks doet! En misschien zijn die van jou nog niet zo verwend als die van mij (-:

Euh. Ik bedoel, ik zou het doen (als ik jullie was dan he).

Hoera voor dochtertje en nee, die kerstkaart niet gekregen, helaas. Zou mooi staan op mijn raam!

Mrs. T. zei

Hé, ze is er weer! ;-)
Stoere plannen hoor. Gewoon doen zou ik zeggen. Fijne kerst.

Liane zei

He Marije! Fijn weer iets van je te lezen, ik begon me zo langzamerhand nl. echt zorgen te maken. In de zin van dat ik al wilde gaan mailen / bellen van "gaat alles wel goed met jullie?" Maar gelukkig.... dit klinkt allemaal zeer goed. Hoera voor Danae en die reis... spannend hoor, ik denk dat je het gewoon moet doen zeg maar! Prettig jaarwisseling alvast, groetjes, Liane

prutsen zei

Hé, wat een fijne vooruitzichten. Wij hebben het zelf nooit gedaan, maar ik ken heel wat gezinnen die met twee kinderen (of meer) lange reizen maken.
Goed nieuws van Danaë haar heupen ook!
En die zwarte periode van David is hier ook gepasseerd (en gelukkig weer voorbij gegaan) ;-)
Allerbeste wensen nog voor het nieuwe jaar! 'k Moest trouwens heel hard lachen met Danaë haar enthousiast geklap.