woensdag 9 september 2009

Arrieverdekkie

Na de kerk gaan we verder. Beetje dwalen door de kronkelige steegjes.
David zingt luid van Schaapje-schaapje-heb-je-witte-wol, zich niet bewust van alle vertederende blikken die hij krijgt van Italiaanse nonna’s die voorbij schuifelen.

Als ze hem aanspreken, duikt hij weg en kijkt me boos aan.
Ik wil niet dat ze tegen me praten, zegt-ie.
En nee, ciao zeggen wil-ie ook niet. Dat is stom. En arriverdekkie zeggen ook.

1 opmerking:

prutsen zei

Fijn dat we jullie ook in Italië mogen volgen. Veel plezier!