zondag 19 juli 2009

Van een herkansing en 10 kleine negertjes

Een herkansing vandaag. Net als toen. Naar het hoge Noorden togen wij weer. Maar wel met de hoop op een iets soepeler terugrit dan toen.

Want tjeemienee. Dat valt niet mee.
Bijna 2 uur met een peuter in de auto zitten. Die na 2 verhaaltjes van de nieuw aangeschafte Nijntje-voorlees-cd luidkeels verkondigt Nijntje is stom. De cd moet uit. Om vervolgens zijn zusje wakker te schreeuwen en anderzins te etteren.

De terugreis ging gelukkig een stuk beter.
Niet gek, als je 3 uur lang door een appartement hebt gestuiterd. Met een oom, tante, opa en oma die zo gek zijn om al je meegebrachte boeken voor te lezen. Of mee te doen met je zelf bedachte vorm van hockey met een zachte bal, een hamer en een waterpomptang. Niet echt gereedschap mensen. Spéélgoed... Wat dacht u nou. Of complete veldslagen na te bootsen met je nieuw gekregen pop-up kasteel.

Tel daarbij op een een dag of 3 ontberen van significante middagdutjes en een tweetal matineuze ochtenden. Kortom:
Moe was-ie, die jongen. Maar te moe om het toe te geven. Nee, ik ben niet moe. Duh...
Viel nog geen 10 kilometer voor we thuis kwamen in slaap. Om daarna te ontwaken met een humeur om op te schieten.

In één powernap getransformeerd tot een hellig wief, niet te zunig. Niets was goed. Overduidelijk moe, maar slapen, ho maar.
Huilen, om alles en om niets.
Hangen, maar dan alleen bij mama.
En als je dan toch eenmaal flink over de zeik bent, dan volhouden hè. Echt, hij lijkt zo op z'n moeder... Minstens een half uur als een viswief krijsen terwijl je door je moeder - bij wijze van hoge uitzondering - in je buggy door de buurt gereden wordt.
Echt, we were one happy family this afternoon.

Meneer viel van ellende bijna in slaap op de bank. Eten (extra vroeg, net als de vorige keer) behoorde niet meer tot de mogelijkheden.
De batterij was leeg. Op. Klaar.
Hoog tijd om om kwart voor 6 aan de lader gelegd te worden.

En daarna waren het net de 10-kleine-negertjes hier in huis.
Huisgenoot vertrok een half uurtje later naar zijn bed. Verkouden. Ziek. Zwak. Misselijk. En de kleine dame lag rond 7 in haar bed.

Dus heerlijk. Het rijk alleen. Jeuj.

4 opmerkingen:

prutsen zei

Wat zijn ze toch onhandelbaar, maar tegelijk zo zielig, als ze over die vermoeidheidsgrens zijn.
Voor de toekomst misschien een tip voor lange autoritten: de cd's van het Geluidshuis zijn echt geweldig! En niet alleen voor de kinderen ;-)
http://www.geluidshuis.be/

Cisca zei

Gelukkig wordt Kobus nooit peuter. Of kleuter. En ze is ook nooit moe. Het is een wonderkind.
Denk ik.
Hoop ik.

Valez zei

Klinkt zeeeeer bekend. Laatst was madam zo moe na een drukke dag, dat ze (bij wijze van grote uitzondering) gewoon op de stoel aan de keukentafel in slaap was gevallen vlak voor het avondeten.

Een gave die ik sinds zij er is trouwens ook heb. Overal in slaap kunnen vallen...

MaMarije zei

@prutsen: hij zat zichzelf echt in de weg. Ik zal eens kijken op die site, want we hebben nog een reis(je) naar Italië in het verschiet liggen.

@Cisca: woehaha, k spreek je nog, als Kobus een jaar of 3 is ;-)

@Valez: op zo'n knikkebollend kind zaten we eigenlijk te wachten. But it didn't happen... (lijkt me zo schattig namelijk)