Over onvermoede karaktertrekken en bananen op de weg

Hèhè.
Eindelijk is-ie de deur uit. Ik dacht dat-ie nooit zou gaan.
Alles bij elkaar duurde het een half jaar. We hebben wel eens geprobeerd hem te ontvoeren. Maar op de een of andere manier kwam die oude vent altijd weer terug. De stalker.

Over wie we het hebben? Sinterklaas.
Eigenlijk meer een cd over Sinterklaas. Die op bezoek gaat bij Bert & Ernie. Ik gok dat we die de afgelopen tijd gemiddeld 2x per dag hebben gehoord. Als het niet vaker is. Een ware tophit, inderdaad.
Rond Pasen maakte David een kleine culturele uitstap naar de Mattheüs Passion van Bach. Maar was toen snel weer terug bij het hoorspel van Paul Haenen en Wim T. Schippers. Leuk verhaal hoor. Ook voor volwassenen.

Maar na 100x kunnen we hier in huis de liedjes wel dromen en kunnen huisgenoot en ik midden in de nacht de dialogen opdreunen. Ook de karaktrekken van Bert, Ernie en Grover hebben we inmiddels uitentreuren uitgediept.

Wist u bijvoorbeeld dat Bert eigenlijk gewoon een sneaky egoïst is?
Hij eet de chocoladeduif uit zijn schoen helemaal alleen op. Zónder het gedicht erbij te lezen. Waarin staat dat hij de duif met Ernie moet delen.
Of nee, ik verdenk hem ervan dat hij het gedicht wél heeft gelezen. Maar de duif met zijn papperige vingers snel door zijn eigen strot heeft geduwd. Voordat die sukkel van een Ernie er achter kwam.
En daarna met droge ogen tegen Sinterklaas volhouden dat hij de duif gedeeld heeft met vrindje Ernie, hè. En maar zeuren om veel grote kado's. Tergend.
En trouwens, Ernie is een watje en laat gewoon over zich heen lopen. En Grover is een hysterische leesblinde neuroot.

Maar gelukkig. We hoeven dus niet meer.
Vandaag kreeg David het heldere inzicht dat het nog wel even duurt voordat Sint weer voet aan wal zal zetten. En dat hij dan net zo goed naar andere liedjes kan luisteren. Hulde, hoera en joechei.
Zo luisterden wij vandaag bijvoorbeeld de liedjes van Oostetrein. Trijntje Oosterhuis dus. Maar misschien had u dat al zelf ontcijferd.

Tot slot vragen wij ons nog af: speelt het kind wellicht te vaak SuperMario Kart op de Wii?
Huisgenoot kijkt naar de Formule 1 op tv. David ziet dat en roept verheugd Hé racen, en klimt gezellig naast huisgenoot op de bank.
Even later vraagt David Zijn er ook bananen? Huh? Bananen? Op een race-circuit?
Ja. Want die zijn ook op de weg bij Mario Kart.

Owkee. Het kind speelt misschien inderdaad teveel SuperMario Kart. Maar, hij slaapt tegenwoordig dan wel weer heel goed. En da's ook wat waard.