woensdag 13 mei 2009

Wachten duurt lang...

De halve ochtend diverse malen geprobeerd de huisarts te bereiken. Want nu zouden ze de uitslag van de echo en de heupfoto van Danaë toch wel hebben, leek ons.
Maar k kwam er niet door. Na een kwartier hetzelfde bandje aangehoord te hebben, opgehangen. Want er moest nog meer gedaan worden. Boodschappen bijvoorbeeld. Of een fruithapje in een hongerig bekkie stoppen. Om half 1 nog een laatste poging gedaan. Niet gelukt. Zijn zeker al met lunchpauze ofzo.

Loop ik zojuist naar boven. Zie ik dat er is gebeld. Natuurlijk nét op het moment dat wij in de auto stapten voor de boodschappen.
Het nummer? De huisarts. En over huisartsen die zelf patiënten gaan terugbellen, heb ik geen goed buikgevoel. Over de uitslag dan hè?

Mèn, nou moet ik helemaal wachten tot 4 uur. En dan nog eens proberen of ik de huisarts te pakken krijg. Gets. De zenuwen gieren momenteel door mijn keel. Duimt u even mee?

4 opmerkingen:

Door zei

He bah, zul je altijd zien dat er dan nét gebeld wordt! Ik duim voor je hoor.

Mrs. T. zei

Mmm, idd niet tof al die mensen zelf gaan bellen. Ik duim met Dorien mee.

Ilse zei

Wij duimen met zijn negenen!!

Susan zei

Ik duim. Maar... het is al na 4en. En...?