Nog een klein beetje slaperig zit ik aan mijn kop koffie. Ik een bordje müesli. Hij een boterhammetje met pindakaas.
Samen nemen we de ochtendkrant door. Zoals iedere ochtend. Ik de letters. Hij de foto's. Die ik desgevraagd 'toelicht' op Jip & Janneke-niveau. Uiteraard rekening houdend met de tere kinderziel en de confrontatie met schokkend wereldnieuws.
Ik sla de krant open.
Onder mijn linkerarm verschijnt een niet mis te verstane foto van het drama van gister. De zwarte auto is nét voorbij gereden. Lichamen liggen her en der verspreid op straat. Sommige omstanders hebben al door wat er is gebeurt. Anderen nog niet. Als ik de foto beter bekijk, is een flinke open beenbreuk met botten en al goed zichtbaar.
Snel moffel ik de foto weg onder een een reclamefolder. Want, hoe moet ik in godsnaam deze ravage uitleggen aan een zeer nieuwsgierige peuter?
Gelukkig zit David aan mijn rechterkant. Hij heeft inmiddels de foto van de geschokte koninklijke familie in de bus ontdekt.
Mama, wie is dat? Wat zegt-ie?, vraagt David terwijl hij naar Máxima op de foto wijst. Dat is prinses Máxima, vertel ik. De mama van prinses Amalia.
Dat maakt indruk. Prinses Amalia die een moeder heeft. Die óók nog eens prinses is. Maar niet voor lang.
Wat doet-ie nou? Wat zegt-ie?, dringt hij aan.
Eh, Máxima is een beetje geschrokken, zie je dat?, probeer ik. Ze zegt "Ohh, wat gebeurt daar nu?"
Dan ziet hij de foto van de koningin, tijdens haar verklaring na de gebeurtenissen.
Wie is dat?, wil hij weten. De koningin, antwoord ik.
Huh? Dat is gek, zegt hij. Dat is toch niet de koningin?, zegt hij ongelovig. Nee. De koningin heeft een hoed op en kijkt blij. Dat is niet de koningin, mama.
Ja lieverd. Ik had ook liever uitgelaten oranje-feestvreugde foto's met je bekeken. En ons samen willen verbazen over de gekke hoedjes van de prinsessen.
Maar een malloot heeft Koninginnedag om zeep geholpen. Hopelijk komen we ooit nog te weten waarom.
3 opmerkingen:
Ik vind dat dus helemaal niet tof, die heftige foto's in de krant. Niet omdat ik een peuter ben dan wel heb *kijkt even snel om zich heen, maar nee, geen peuter te zien*, maar gewoon omdat ik er echt niet van hou. Ik wil dat helemaal niet zien. Ik vond de foto van Pim Fortuyn toen ook verschrikkelijk. Overal op de voorpagina. He bleg.
Een Jip & Janneke-krant. Dat zou ik wel leuk vinden!
@Cisca: nee, ik houd ook niet zo van die heftige foto's. Die van PF weet ik me nog goed voor de geest te halen inderdaad. En die van Theo van Gogh. Ontzettend op mijn netvlies gebeiteld, tegen wil en dank. Bah!
@Susan: ja, of een krant waarin eens een keer niet dag 200-zoveel van een kredietcrisis wordt besproken. En eens gewoon goed nieuws. Want dat is er volgens mij in overvloed. Maar ja. Wie ben ik...
Een reactie posten