woensdag 1 april 2009

Eigenzinnig

Wat is het toch een gek lief eigenzinnig kind, dat meisje van ons. Zes maanden lang kon ze ieder moment ziek zijn. Mama was immers toch wel thuis. En wat doet mevrouw? Juist, kiest fijn de allereerste werkweek sinds máánden van haar moeder uit...

Past op zich wel in het plaatje: ook gewoon keihard niet met d'r hoofd naar beneden gaan liggen toen dat volgens het verloskundige boekje wel zou moeten. Neuh, rechtop loungen daar in die baarmoeder, dat was helemaal da bomb.
Twee grote handen van de gyneacoloog moesten eraan te pas komen om het kind head-down te krijgen. Ja, uitwendige versie... Geen feestje inderdaad, maar voor 'even' best te doen. Gelukkig snapte ze toen de bedoeling en bleef nog ruim 2 weken met haar hoofd naar de uitgang liggen.

Wat dan overigens weer niet in het plaatje past, is dat mevrouw 'slechts' 4 uur en een klein kwartiertje nodig had om zich met haar kokosnoot door mijn regenpijp te wurmen. En dit rochel-temperatuur-festijn duurt nu al 5 dagen. Ik zou toch denken dat ze deze virale-vast-inmiddels-bacterieel-geworden-uitdaging toch wat voortvarender zou oppakken. Oh nee, dat is juist het eigenzinnige eraan. Afijn...

Na wikken en wegen met de huisarts hebben we besloten om er een anti-bioticumkuurtje tegen aan te gooien. Aan de ene kant jammer, want ik vind het beter als een kind zelf zijn eigen ziekte oplost. Beter voor de weerstandopbouw, blablabla.
Maar aan de andere kant rochelt ze nu al ruim anderhalve week dat het een aard heeft, hebben we niet de indruk dat daar verbetering in zit en kunnen we bij dit alles inmiddels 5 hoge-koortsdagen optellen.

Vandaag tikten wij namelijk weer een nieuw hoogtepunt aan op de thermometer: 39.4. Gelukkig is ze zelf er nog best vrolijk onder. Is geïnteresseerd in haar omgeving, maakt grapjes met grote broer en drinkt nog steeds goed. Afgezien van knalrode wangen, een warme nek en wat spectaculaire geluidseffecten zouden buitenstaanders waarschijnlijk niet echt merken dat ze ziek is.

Ik zeg: word maar gauw weer beter Danaë.

3 opmerkingen:

Cisca zei

Ja beterschap Danae! Ik schreef het al op mijn log, misschien dat dat nog helpt.
Sorry, ik kan geen trema's maken, maar zoals ik al eens eerder zei, ik weet echt hoe je het schrijft! Allen ik kan het niet. Of het lukt niet. Zoiets.

MaMarije zei

@Cisca: dank, ook voor je vorige wensen (maar de oceaan is groot, die zijn vast nog onderweg...)

En tuurlijk weet ik dat je weet hoe je t schrijft. Maar daarzo hebben ze vast geen trema's op t toetsenbord... Rare jongens, die Amerikanen ;-)

Susan zei

Ach, ze gunde haar moeder nog een paar dagen vrij, nu het eindelijk mooi weer werd! Wat een schatje!