woensdag 18 maart 2009

Verdrietig

Alleen de mooie dingen van het leven meemaken. Alleen de leuke. En dat alle vervelende en verdrietige dingen hen bespaard blijven. Dat hoop je toch als moeder voor je kinderen. Althans, ik wel.

Sinds ik moeder ben, probeer ik de akelige kanten van het leven zoveel mogelijk weg te houden of te verzachten voor mijn kinderen. Om hen nu al te confronteren met 'the dark side of life'... Ze zijn nog zo jong, ze zullen nog zoveel meemaken.
Een onmogelijke opgave natuurlijk. En vandaag kon ik er echt niet meer omheen. Onverwacht en veel te snel is vanmiddag opa Z. overleden. Overopa voor David en Danaë.

Terwijl huisgenoot E. zich naar zijn familie spoedde, peinsde ik over hoe ik het aan David zou vertellen. Een pienter mannetje dat zich nog precies weet te herinneren wat hij een tijdje terug bij opa en oma Z. heeft gedaan. Hoe vertel je een kind van bijna 3 dat overopa er niet meer is? Hoe leg je uit wat dood is?

Onder het avondeten probeerde ik het uit te leggen.
Weet je nog van laatst? Dat we bij opa en oma Z. waren? Ja hoor. Dat wist hij nog wel. Er was een hele moeilijke Donald Duck-puzzel. En een treintje waar het poppetje niet in paste. En hij had een boekje gekregen.
Weet je dat opa Z. ziek was, vertelde ik. Of oma Z. dan nu de dokter was, vroeg hij geïnteresseerd.
Nee, opa speelde niet ziek-zijn met oma. Opa was echt ziek. Zo ziek dat hij heel moeilijk kon ademhalen. En opa was al oud. En dan gaan mensen soms dood. Opa Z. is dood. Opa Z. is er niet meer. Weet je wat dat is, dood?
Nee. Dat wist hij niet. Als je niet meer leeft. Als je naar de hemel bent gegaan, probeerde ik hem uit te leggen.
En ik vertelde dat papa nu verdrietig is omdat hij geen opa meer heeft. Maar, zei David grootmoedig, ik heb twee opa's. Papa mag wel mijn opa lenen. Dan is hij niet meer verdrietig.

Zo. Recht mijn ziel in.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

O wat lief! Moeilijk zeg, zoiets uitleggen.

En nu ik toch (voor de verandering) eens normaal en serieus reageer, ik vraag me al tijden af hoe het is Danae. Met haar hoesten en het pufdingetje enzo. Is het al minder?

En ben jij weer helemaal opgeknapt?

*jij had zeker een soort schoolziekte, maar dan anders. O nee, sorry, ik was serieus ;-)*

Linda zei

Aaah... *slikt brokje weg*.
Gecondoleerd met je schoonopa.

Helaas zullen we onze kids nog vaker dit soort dingen moeten gaan uitleggen.
Maar liever "later" dan nu.

Enneh, wat een pienter ventje zeg, dat ie dat dan allemaal nog weet en vooral ook dat ie het zo goed kan benoemen dan.

Anoniem zei

Gecondoleerd met het verllies van overgrootopa.

Wel heel lief van David dat hij een van zijn opa's wil uitlenen aan papa...

Anoniem zei

sterkte.

MaMarije zei

@Cisca: ja, k vond het inderdaad best moeilijk. Maar David verblikte of verbloosde niet. Gelukkig maar.

Met Danaë gaat het weer OK. Niet meer hoesten en reutelen. Dus de puffer hebben we weer opgeborgen (vast tot de volgende verkoudheid; kennelijk maken wij kinderen met gevoelige longen...). En ik ben ook weer helemaal opgeknapt.

@Linda, Mamaloena en Knofje: Dankje! En Knofje, welkom!

Anoniem zei

Veel sterkte voor jullie allemaal. En wat heerlijk relativerend, die kindergedachten!

Liane zei

Mijn reactie komt wat laat misschien (zit niet elke dag achter de laptop), maar ook ik moest even een brokje wegslikken. Gecondoleerd met het verlies natuurlijk, en de reactie van David.... dit kun je als volwassene niet verzinnen, wat een geweldig kereltje!!!