dinsdag 31 maart 2009

Onvoorzien

Hij stond er nog. Mijn bureau. En er zat niemand anders achter. Mijn lieve collega’s hadden er zelfs 2 welkomsplantjes op gezet. Dus plofte ik neer, deed de computer aan en opende mijn mailprogramma.

1101 mailtjes. Elf. Honderd. En. Eén. Eerlijk waar. Niet gelogen en niet aangedikt. Nee. Ik vond het wel genoeg er zo’n 1000 te veel.
Optimistisch begon ik met het nieuwste mailtje. Ja, bovenaan beginnen hè. Want dan blijkt soms altijd dat waanzinnig urgente problemen zich zó uit-het-niets-vanzelf oplossen.

Mijn collega’s hadden me al voorbereid op een slome computer, een dito internetverbinding en waarschuwden dat on-screen lezen van pdf-jes helemaal niet te doen was. Ja, allemaal dankzij de fusie. En dat was niets teveel gezegd. Nondeju.

Mijn aanvankelijke verwondering over de traagheid van mijn hernieuwde bestaan als ambtenaar was na 2 uur omgeslagen in lichtelijke irritatie. Gefrustreerd zag ik toe hoe ik uren ging doen over alleen al de mailtjes van de afgelopen maand.

En dat allemaal van uw belastingcenten hè. Want ik ben een ontzettende ambtenaar. Die graag efficiënt werkt. Net als mijn collega’s. Maar kennelijk hebben krijgen we daarvoor de juiste tools niet.

Ik probeerde nog wat te multitasken. Want daar schijnen computers goed in te zijn, multitasken. Nou, deze niet. Boos over de gevraagde inspanning gooide hij me van het netwerk. En deed snel zijn scherm op zwart.
En toen sloegen mijn stoppen door. Zeven maanden, ze-ven, heeft het ding geen hol hoeven uitvoeren, maar is nu te lam om een paar afspraken in mijn agenda te zetten ondertussen een documentje uit te printen…

Godzijdank, of nee, eigenlijk toch niet, kwam een verlossend telefoontje: de crèche, of ik Danaë wilde komen ophalen, want hoge koorts. Alweer ja. Voor de 4e achtereenvolgende dag. ’s Ochtends niets aan t handje, en ’s middags geeft mevrouw bijna licht van de koorts.

En dus zat ik om 3 uur weer thuis. Met een koortsige baby die inderdaad niet zo lekker in haar velletje zat.
Volgens de huisartsassistente kunnen we het nog wel even aanzien. Maar ik ben er klaar mee, met een rochelende hijg-baby die knipperlichtrelatie heeft met haar temperatuur. En dwong een afspraak af voor morgen.

8 opmerkingen:

Mrs. T. zei

Er was dus niemand die even jouw mail bijhield. Slecht geregeld hoor!
En ook ambtenaar zie ik. Tja, net als jij ben ik van het efficiënte werken!

Linda zei

Goed zo, reageer je lekker af op de huisartsassistente, you go girl (dit zou sarcastisch kunnen klinken, maar dat is niet de bedoeling).
Nog even aankijken, nog even aankijken. Na een paar dagen koorts mag er best wel iets gebeuren. Al is het alleen maar een bezoekje ter geruststelling van de mama en de papa.

Zat vanmiddag ook met een koorts-peuter thuis. 39 gr. en niet willen slapen natuurijk.
Maar nu gelukkig in diepe rust.

Beterschap !

Cisca zei

Nou ja! Heb je niet af en toe thuis je mailtjes gecheckt? En had je die Danae niet even beter kunnen preppen? Geweldig zo'n eerste dag terug op de werkvloer...

Kobus heeft nog nooit koorts gehad en daar ben ik maar wat blij om, want dat lijkt me dus helemaal niet prettig. Moet jij altijd terug in zo'n geval of kan huisgenoot ook af en toe weg van het werk?

Lisette-Li zei

Kinderen hebben snel koorts. Die van mij hadden/hebben al koorts als ze het te druk hebben gehad. Een paar dagen echt uitrusten, alles supersaai, veel schoot/voorlezen doet wonderen hier!
En vooral geen koorts remmers tenzij het echt behoorlijk boven de 40 is, want anders rek je het alleen!
(Nou praat ik vanuit een luxe-positie hoor, ik hoef nergens heen, geen werk of afspraken die echt niet afgezegd kunnen... Als werkende moeder zou ik wel anders piepen denk ik... ;-) Ik hoop dat je dit niet ziet als kritiek, want dat is niet de bedoeling hoor!!! )

Susan zei

Nou, jij bent weer begonnen! En je zal het weten...
Maar straks is die kleine Danaë weer helemaal beter, leun je vertrouwd achterover in je bureaustoel met een kopje thee tegenover een krakende computer die zijn best doet de afspraken in de agenda te noteren. Je denkt nog eens aan die beltingcenten en denkt ach... ik betaal er zelf ook aan mee. Je pakt nog een koekje terwijl je computer probeert het document uit te printen. Vijlt ondertussen fluitend je nagels en denkt... zo erg is dat werken eigenlijk helemaal niet!

Susan zei

"belastingcenten" dus.

MaMarije zei

@Toaske: nope, helaas. En ook niet vervangen tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Klusjes die ik over de schutting van collega's had gegooid 7 maanden geleden, liggen er nu nog, zag ik gisteren. Probeer me er maar niet al te druk over te maken...

@Linda: hopelijk is Timmy alweer beter? En hebben jullie allemaal een prettige nacht gehad?

@Cisca: thuis inloggen, t lijkt mij geweldig ja. Maar de baas vindt dat niet nodig. Duh?!
In principe kan huisgenoot ook de kinderen eerder ophalen in geval van nood. Maar in praktijk ben ik eig. het haasje: ik werk het dichtst bij. Wel grappig: hier gisteren wel even over gehad "hoezo, ik de kinderen ophalen, is jouw werk belangrijker dan?" Maar dat was 's avonds... Te laat...

@Lisette-Li: hier gaan er ook niet zo snel paracetamolletjes in, alleen als ze écht ziek zijn van de koorts en bijv. niet lekker slapen. Alleen wel irritant dat dit al 5 dagen - ook vandaag - aanhoudt. Ik zou nou wel eens verandering willen zien. Kennelijk een erg hardnekkig virus ofzo.

@Susan: ja, zo zal het waarschijnlijk wel gaan: mijn collega's zijn al soort van braindead vanwege trage computers...

Linda zei

Vanmorgen vrolijk en met verhoging achtergelaten bij schoonmama. Die zit wel goed vandaag.

De nacht ook goed doorgekomen. Wel een zweethoofdje, maar niet wakker geworden.
Toch dankzij paracetamolletje (waar ik me schuldig over voel, zie blog) denk ik.